S Z C Z Ę Ś Ć B O Ż E
Tym śląskim pozdrowieniem witamy Was na naszej stronie internetowej
Ojciec Święty Jan Paweł II, powiedział "Niech nie znika to piękne pozdrowienie "Szczęść Boże" i "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus". Pozdrawiajcie się tymi słowami, przekazując w ten sposób najlepsze życzenia (bliźnim). W nich zawarta jest wasza chrześcijańska godność. Nie dopuście, aby ją wam odebrano".
Jest nam niezmiernie miło, że odwiedziłeś naszą stronę. Znajdziesz na nich informacje o naszej posłudze duszpasterskiej, o wspólnotach, w których możesz pogłębiać swoją wiarę, a także dowiesz się co słychać w naszej parafii, jej historię.
STRONA PARAFI NMP WSPOMOŻENIA WIERNYCH W KATOWICACH na FB
Wykaz Mszy Świętych w internecie na parafialnym FB:
Od 17 maja w niedziele będą transmitowane tylko dwie Msze Święte: o godz. 9.00 i 12.15.
Msze święte transmitowane będą:
w poniedziałki, środy i piątki o 18.00
we wtorki, czwartki i soboty o 8.00
nabożeństwa różańcowe 7.30 i 17.30
(z wyjątkiem niedziel)
Transmisje w niedziele 9.00, 12.15, 16.30 nieszpory
Adoracja Najświętszego Sakramentu po różaniecu przed Mszą Świętą (za wyjątkiem niedziel)
Link do strony FB na której oneline są Transmisje Internetowe Liturgii
SKARBONKA
Drodzy Parafianie i Przyjaciele parafii NMP Wspomożenia Wiernych.
Z serca dziękujemy za Waszą troskę i materialną pomoc w utrzymaniu naszej świątyni.
W czasie zagrożenia pandemią gdy liturgia celebrowana jest bez udziału wiernych można
to bezpiecznie uczynić bez wychodzenia z domu wpłacając na nw. konto bankowe.
"KONTO".WAŻNE
Zarządzenia i Komunikaty Metropolity Katowickiego Arcybiskupa Wiktora Skworca
Dotyczy "ODWOŁANIA DYSPENSY"."Dotyczy MODLITWY PRZED PIEKARSKIM WIZERUNKIEM MATKI BOŻEJ"."DOTYCZY SYTUACJI W PENDEMII"."W SPRAWIE SPRAWOWANIA SAKRAMENTU POKUTY I POJEDNANIA"."W ZWIĄZKU MIĘDZYNARODOWYM DNIEM PIELĘGNIARKI I POŁOŻNEJ".
"W ZWIĄZKU Z SYTUACJĄ EPIDEMIOLOGICZNĄ W ŚLASKICH KOPALNIACH".
Zarządzenie Arcybiskupa Katowickiego z dnia 04.05.2020.Zarządzenie Arcybiskupa Katowickiego odnośnie do sprawowania posługi duszpasterskiej i liturgicznej."Duchowe przeżycie Wielkiego Tygodnia i Wielkanocy".Sprawowanie posługi duszpasterskiej i liturgicznej w najbliższym czasie."DOKUMENT".Dobra doczesne w związku ze stanem epidemii."DOKUMENT"."DOKUMENT"."DOKUMENT".Wykaz stacji.
Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka! Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie.(J 14,27b-28)
Pięćdziesiątnica
W dniu Pięćdziesiątnicy Apostołowie razem z Maryją zgromadzili się w Wieczerniku, by - zgodnie z żydowskim zwyczajem - uczcić święto Zbiorów, przypadające 50 dni po święcie Paschy. Nagle usłyszeli szum z nieba, a cały dom został wypełniony przez coś w rodzaju wichru. Zobaczyli też ogień - symbol obecności i potęgi Boga - którego języki rozdzieliły się i nad każdym z uczniów zatrzymał się jeden. Wszyscy poczuli w sobie szczególną moc i ogromną potrzebę przepowiadania Ewangelii innym ludziom. Zrozumieli, że w tej właśnie chwili spełniła się obietnica Mistrza o "innym Pocieszycielu". Zostali napełnieni Duchem Świętym.
Od tamtego dnia Duch Święty mieszka w Kościele i troszczy się o niego, hojnie udzielając swoich darów. Odtąd każdy człowiek, przyjmując chrzest i inne sakramenty, zostaje napełniony Duchem Świętym i przez Niego obdarowany. Staje się członkiem Kościoła - dzięki otrzymanym darom - wyjątkowym, niezastąpionym w swojej funkcji, ubogacającym wspólnotę. "Wszyscyśmy w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało (...) Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem" (1 Kor 12,13).
Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela
ks.Jacek Froniewski
Każdej niedzieli w kościele wypowiadamy te słowa: "Wierzę w Ducha Świętego Pana i Ożywiciela". Co znaczą dla mnie te słowa? Co mogą znaczyć? Jak mnie osobiście Duch Święty może ożywiać? To bardzo ważne pytania dla naszego osobistego wzrostu duchowego. Problem jest o tyle głęboki, że ciągle w świadomości bardzo wielu katolików w gruncie rzeczy sam Duch Święty jest w pewien sposób "nieznaną" osobą Trójcy Świętej. Ale o ile trudno nam opisać osobę Ducha Świętego, to bardzo widzialne, odczuwalne jest Jego działanie w życiu tych, którzy pozwalają Mu na przekształcenie swojego serca (por. J 3,8). Duch Święty głęboko przekształca i przemienia życie chrześcijanina, tak że ojcowie pustyni mówili nawet, że człowiek Boży jest "pneumatoforem", czyli nosicielem Ducha Świętego. Ta "pneumatoforia" charakteryzuje tego, kto przechodzi ze starego sposobu życia do życia w Chrystusie; tego, który z ciemności - z obcości wobec Boga wchodzi w przymierze z Bogiem i staje się Jego dzieckiem. To wszystko może być udziałem tego, kto pozwala się "obrabiać" Duchowi Świętemu, kto pozwala, by Duch Święty rzeźbił w nim obraz Chrystusa. Spróbujmy jednak popatrzeć na ten proces w pewnej kolejności etapów naszego życia chrześcijańskiego.
Abp Wiktor Skworc informuje:
Co roku pielgrzymka przyciąga tysiące Ślązaków.
Majowa pielgrzymka do Piekar nie odbędzie się w tradycyjnej formie. Będzie tylko Msza św. w bazylice w ostatnią niedzielę maja, a homilię wygłosi abp Grzegorz Ryś.
Uroczystość będzie transmitowana w telewizji i przez Internet.
MODLITWA DO MATKI BOŻEJ PIEKARSKIEJ Dziewico Niepokalana, Matko Chrystusowa i Matko Kościoła!
Od wielu wieków jesteś obecna na śląskiej ziemi w słynącym łaskami piekarskim wizerunku.
Oczyma pełnymi troski i współczucia spoglądasz na swoje dzieci i zapraszasz do siebie tych,
którzy Twojej pomocy tak bardzo potrzebują. Z miłości do Ciebie, Matko Sprawiedliwości i Miłości Społecznej, w maju przybywamy do Piekar.
W tym czasie nie odwiedzimy jednak Twojego śląskiego domu. Ze wzruszeniem wspominamy, jak w 1983 roku również nie pielgrzymowaliśmy do Piekar.
Jak zauważył Jan Paweł II, wówczas okazało się, że na Wzgórzu Piekarskim wszyscy się nie pomieścimy.
I dlatego trzeba było przenieść Piekary na lotnisko w pobliżu Katowic.
Aby odbyć papieską pielgrzymkę do Piekar trzeba było, aby Piekary same tym razem wyruszyły na pielgrzymkę!
Papież Polak, będąc w Katowicach, był duchowo obecny w Piekarach,
a Ty Matko nasza ze swego sanktuarium łaskawie wyszłaś mu na spotkanie.
To spotkanie przybrało wtedy kształt wielkiej modlitwy Kościoła katowickiego.
Podobne doświadczenie stanie się naszym udziałem i w tym roku.
Kiedy w najbliższą niedzielę nie będziemy mogli pielgrzymować do tej duchowej stolicy Śląska,
to Piekary tak jak wtedy razem z Twoim cudownym wizerunkiem przybędą do nas na spotkanie
Dokona się to drogą przekazu medialnego. Tak jak zawsze otrzymamy przesłanie Arcybiskupa Katowickiego
i wsłuchamy się w słowo Boże po to, byśmy nie zbłądzili, byśmy na nowo odkryli nasze powołanie,
byśmy za Twoim, Matko, wstawiennictwem potrafili dochować wierności Bogu, krzyżowi i Ewangelii.
Dlatego pokornie prosimy o błogosławione owoce tego nietypowego pielgrzymowania.
Bez piekarskiego sanktuarium nie wyobrażamy sobie Kościoła na Śląsku.
Piekary zakorzeniły się na stałe w naszej historii i ciągle wrastają w nasze "dziś" i nasze "jutro".
Matko nasza, od wielu pokoleń wszystkie troski tej śląskiej ziemi przyjmowałaś do swego Serca.
Wszystko, co było ważne w naszym życiu i dokonało się na Śląsku, często łączyło się z Twoim sanktuarium,
a Ty, Matko nasza, zawsze byłaś nam Łask Pośredniczką. Twemu Sercu chcemy dziś powierzyć troski i trudne sprawy naszej ziemi.
W Twoje matczyne dłonie składamy przyszłość każdego i każdej z nas.
Gospodyni Śląska, przyjmij tę nasza? pokorną modlitwę. Uproś u dobrego Boga zatrzymanie epidemii, zdrowie chorym i siły personelowi medycznemu.
Wysłuchaj naszego wołania.
Maryjo królująca w Piekarach, Matko Sprawiedliwości i Miłości Społecznej Matko Piekarska,
Opiekunko sławna, Orędowniczko wszelkich łask Ciebie dziecięcym sercem błagamy, weź w swa? opiekę zbożny nasz lud.
W dniach 28-30.05.2020 w Piekarach odbywa sie Triduum przed peregrynacją Monstrancji Pokoju z Mediugorie
Pięćdziesiątnica
W poniedziałek po uroczystości Zesłania Ducha Świętego Kościół w Polsce obchodzi święto Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła, nazywane popularnie drugim dniem Zielonych Świąt.
Święto to zostało wprowadzone do kalendarza liturgicznego przez Episkopat Polski w 1971 r. Dzieje Apostolskie mówią, że przed zesłaniem Ducha Świętego Apostołowie w Wieczerniku "trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi jego" (Dz 1,14). Maryja jest więc obecna przy rodzącym się Kościele, wraz z Apostołami otrzymuje Ducha Świętego i jako Matka Chrystusa, a więc i Matka Jego Mistycznego Ciała towarzyszy Kościołowi przez dzieje.
Tytuł Matki Kościoła nadawano Maryi niemal od początku dziejów Kościoła, jednak oficjalnie został on ogłoszony dopiero podczas Soboru Watykańskiego II. We wrześniu 1964 r. Prymas Stefan Wyszyński w imieniu polskich biskupów wygłosił przemówienie uzasadniające wagę ogłoszenia Maryi Matką Kościoła. Przypominał o historii narodu polskiego i obecności Maryi w naszych narodowych dziejach, o pomocy, jaką nam okazywała.
21 listopada 1964 r. papież Paweł VI przy gorącym aplauzie ojców soborowych ogłosił Maryję Matką Kościoła. W swoim przemówieniu papież mówił m.in., że Maryja jest Matką Kościoła, "czyli Matką wszystkich chrześcijan, tak wierzącego ludu, jak i Pasterzy".
W tym też roku Episkopat Polski zdecydował o włączeniu wezwania do Matki Kościoła do Litanii Loretańskiej. Jednocześnie złożono prośbę do Stolicy Apostolskiej o włączeniu tego wezwania dla całego Kościoła. Ostatecznie prośba "Matko Kościoła, módl się za nami" została włączona do litanii w 1980 r.
Źródło:
Święto Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła, Brewiarz.pl.
Wszystkie dzieci idą do nieba
A. Szewczyk
Kocham swoją mamę, kocham tatę swego
myję się co wieczór i bawię się z kolegą
liczę białe chmurki na niebieskim niebie
ufam, że kiedyś pójdę do Ciebie
Wszystkie dzieci idą do nieba
zostań dzieckiem - więcej nie trzeba
Dzielę się z innymi tym, co mam cennego
modlę się gorąco do Pana Boga swego
jem dużo owoców, bo to bardzo zdrowe
a moje marzenia są kolorowe
Wszystkie dzieci idą do nieba
zostań dzieckiem - więcej nie trzeba
Płaczę gdy mi smutno, szczerze się uśmiecham
zawsze jestem sobą - to taka piękna cecha
lubię się wygłupiać, nie boję się ciemności
Wszystkie dzieci idą do nieba
zostań dzieckiem - więcej nie trzeba
Pewne dawne Martyrologium stwierdza, że Marceli był kapłanem, Piotr miał święcenia mniejsze - egzorcysty. Ponieśli śmierć w Rzymie podczas prześladowań za czasów Dioklecjana. Według św. Damazego, papieża - który w napisanym epitafium stwierdza, że dzięki nim został chrześcijaninem - kazano im wykopać grób, potem ścięto i wrzucono do grobu. Jako datę ich śmierci Martyrologium podaje 2 czerwca - w III lub IV w. Ich ciała odnalazła św. Lucyla i pochowała ze czcią.
Obaj męczennicy zażywali tak wielkiej czci, że cesarz Konstantyn I Wielki wystawił na ich grobie przy Via Labicana bazylikę. W tejże bazylice urządził również dla swojej matki, św. Heleny, okazałe mauzoleum. Papież Wigiliusz imiona obu rzymskich męczenników umieścił w Kanonie Rzymskim - obecnie Pierwszej Modlitwie Eucharystycznej. Synod rzymski z roku 595 wspomina, że obaj męczennicy posiadali w Rzymie jeszcze jeden kościół pod swoim wezwaniem. Istnieją w Rzymie również katakumby świętych Marcelina i Piotra. W jednej z krypt tych katakumb znajduje się nawet fresk, przedstawiający obu męczenników wraz ze św. Gorgoniuszem i ze św. Tyburcjuszem obok Chrystusa, stojącego pośrodku w postaci baranka.
Życie Karola Lwangi i jego towarzyszy przypada na czasy, kiedy ich ojczyzna Uganda, odkryta w XIX wieku przez angielskich podróżników, stała się przedmiotem kolonialnych zainteresowań Anglii. W roku 1877 na wezwanie sławnego podróżnika i odkrywcy Henryka Stanleya przybyli do Ugandy misjonarze anglikańscy. W dwa lata później przybyli tu katoliccy misjonarze, ojcowie biali, wysłani przez algierskiego kardynała Lawigerie. Szybko pozyskali uznanie na dworze królewskim, nawracając wielu na wiarę katolicką. Liczba wyznawców Chrystusa wzrosła do kilkunastu tysięcy. Jednakże król Ugandy Mutesa I nie chcąc rezygnować z licznych swoich żon przeszedł na islam. Zaczęło się wówczas prześladowanie, misjonarze anglikańscy i katoliccy musieli opuścić Ugandę. Wspomagali jednakże młodych ugandyjskich chrześcijan, przebywając poza ich krajem na terenie Afryki. Po śmierci Mutesy I w roku 1884 rządy krajem objął jego syn Mwanga I, który wypowiedział otwartą walkę wszystkim chrześcijanom przebywającym na terenie Ugandy. Pierwsze prześladowanie dotknęło misję anglikańską. W Natebe, w pobliżu stolicy kraju Kampala, wbito na pale i spalono żywcem trzech uczniów szkockiego misjonarza Mackaya. Król także rozkazał zamordować pierwszego biskupa anglikańskiego, Hannigtona. W tym czasie na katolicyzm nawróciła się grupa paziów królewskich na czele z Karolem Lwangą ich przełożonym, co doprowadziło do wściekłości króla Mwangę. 25-letni Karol Lwanga po przyjęciu chrztu 15 IX 1885 r. stał się gorliwym apostołem w swoim środowisku. Będąc w więzieniu zdołał nawrócić i ochrzcić kilku współwięźniów. Karol Lwanga poniósł śmierć męczeńską 2 VI 1886 r. wraz z 11 młodymi katolikami z królewskiej służby. Palony żywcem w Namugongo dziękował Bogu za męczeństwo, za wiarę (K. Kuźmak). Balikudembe, Józef Mukaza, był pierwszym ministrem króla i dla chrześcijaństwa zdołał pozyskać 150 chrześcijan. Banabakintu, naczelnik kilku wiosek murzyńskich, zginął w wieku 35 lat. 30-letni Andrzej Kaggwa, kapelmistrz królewski, został ścięty, następnie ciało porąbano w kawałki. Szczególne męki zastosowano wobec Macieja Mulumby Kalemby, który był sędzią i namiestnikiem okręgu, miał 50 lat. Obcięto mu ręce i nogi, wycinano mu kawałki ciała, palono go, następnie wrzucono w sitowie w nadziei, że załamie się i porzuci chrześcijaństwo. Tam od ran skonał. On to właśnie dla Chrystusa pozyskał ok. 200 osób. Noe Mwaggali był garncarzem i garbarzem. 31 V 1886 r. powieszono go, przebito włócznią, a ciało dano na pożarcie zgłodniałym psom.
Pięćdziesiątnica
Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana ustanowili biskupi na 360. zebraniu plenarnym Episkopatu Polski w 2011 r., obchodzone jest w czwartek po niedzieli Zesłania Ducha Świętego, a tydzień przed uroczystością najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, zwaną Bożym Ciałem. Papież Benedykt XVI zaproponował, żeby do kalendarza liturgicznego wprowadzić nowe święto ku czci Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Była to odpowiedź Ojca Świętego na postulaty zgłaszane przez różne episkopaty, ale przede wszystkim środowiska zakonne dla upamiętnienia Roku Kapłańskiego, który był obchodzony od 19 czerwca 2009 do 11 czerwca 2010 r.
Watykańska Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w lutym 2013 r. wydała dekret o zatwierdzeniu nowego święta dla Polski, zaaprobowała także polskie przekłady tekstów liturgicznych.
Zostały one opublikowane w Dodatku do Mszału Rzymskiego i w Dodatku do Liturgii Godzin przez Wydawnictwo Pallottinum.
Teksty liturgiczne na nowe święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana opracowane w latach 60. niosą za sobą bardzo ciekawe przesłanie
Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana ma stać się inspiracją do wzmożonej modlitwy całego Kościoła za jego pasterzy. Ponadto ma przywoływać wzór Chrystusa Kapłana tym, którzy uczestniczą w Jego kapłaństwie służebnym. A wszystkim wiernym przypomnieć o uczestnictwie w kapłaństwie powszechnym.
Urodził się między rokiem 672 a 675 w południowej Anglii. Na chrzcie otrzymał imię Winfrid. W klasztorach benedyktyńskich w Exeter i Nursling otrzymał staranne wykształcenie. Został zakonnikiem i przyjął imię Bonifacy. Święcenia kapłańskie otrzymał około trzydziestego roku życia. Powierzono mu wtedy kierowanie szkołą klasztorną w Nursling. Słynął jako doskonały mówca i człowiek posiadający dużą wiedzę, którą umiał się posługiwać dla rozwiązywania trudnych problemów. Z jego umiejętności załatwiania kłopotliwych spraw chętnie korzystała zarówno władza duchowna, jak i świecka.
Jednak taka działalność nie satysfakcjonowała Winfrida. Pragnął się udać na misje i głosić Chrystusa narodom, które jeszcze Go nie poznały. W roku 716 wyjednał u swych przełożonych zgodę na wyprawę misyjną do Fryzji. Niestety, zakończyła się ona niepowodzeniem. Wrócił więc do swego macierzystego klasztoru, gdzie wkrótce wybrano go na opata. On jednak godności nie przyjął, ponieważ nadal uważał, że jego powołaniem jest praca misyjna.
Dla realizacji swych planów uzyskał podczas pobytu w Rzymie osobiste popracie i błogosławieństwo ówczesnego papieża Grzegorza II. W roku 719 pracował w Turyngii, potem znowu udał się do Fryzji, później prowadził misje w Hesji, gdzie w roku 722 założył klasztor benedyktyński w Amöneburg. Podczas kolejnej wizyty w Rzymie otrzymał sakrę biskupią i poparcie nie tylko władzy duchownej, ale także politycznej. Po powrocie do Hesji dokonał spektakularnego ścięcia "świętego dębu" w Geismar, stanowiącym ośrodek kultu pogańskiego. Na jego działalność niechętnym okiem patrzyli duchowni frańkońscy, którzy sami mieli pewne plany związane z terenami zajętymi przez plemiona germańskie.
W roku 732 papież Grzegorz III mianował Bonifacego arcybiskupem i polecił mu, by zakładał w Niemczech nowe biskupstwa. Bonifacy raz jeszcze udał się do Rzymu, skąd wrócił jako "legatus Germanicus". W ciągu kilku lat zorganizował strukturę administracyjną Kościoła w Niemczech.
W roku 744 założył opactwo w Fuldzie, które stopniowo zaczęło pełnić rolę centrum misji. Swoich braci w kapłaństwie zachęcał: "Złóżmy naszą ufność w Tym, który nam zawierzył cały ten ciężar. To, czego sami unieść nie możemy, nieśmy wspólnie z Tym, który jest Wszechmocny, który mówi: "Jarzmo moje jest słodkie, a brzemię lekkie". Stańmy do walki aż do nadejścia dnia Pana, albowiem Ťprzyszły na nas dni utrapienia i uciskuť. Jeśli tak się Bogu spodoba, oddajmy życie za święte prawa naszych ojców, abyśmy zasłużyli na wieczne z nimi dziedzictwo".
Po roku 750 św. Bonifacy jeszcze raz podjął próbę chrystianizacji Fryzów. Kiedy w roku 754 dotarł do ich miasta Dokkum, został napadnięty przez pogan i poniósł śmierć męczeńską. Początkowo chciano go pochować w Utrechcie, ostatecznie jednak ciało jego spoczęło w Fuldzie.
