Strony główne godz. 09:42.
Ogłoszenia i Intencje godz. 11:48.
S Z C Z Ę Ś Ć B O Ż E
Tym śląskim pozdrowieniem witamy Was na naszej stronie internetowej
Ojciec Święty Jan Paweł II, powiedział "Niech nie znika to piękne pozdrowienie "Szczęść Boże" i "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus". Pozdrawiajcie się tymi słowami, przekazując w ten sposób najlepsze życzenia (bliźnim). W nich zawarta jest wasza chrześcijańska godność. Nie dopuście, aby ją wam odebrano".
Jest nam niezmiernie miło, że odwiedziłeś naszą stronę. Znajdziesz na nich informacje o naszej posłudze duszpasterskiej, o wspólnotach, w których możesz pogłębiać swoją wiarę, a także dowiesz się co słychać w naszej parafii, jej historię.
Strona nasza od 20 lat (09.03.2004) mieści się na Serwerze "OPOKA" pod adresem http://www.nmpwelnowiec.katowice.opoka.org.pl/
Fundacja Opoka została powołana przez Konferencję Episkopatu Polski w dniu 5 czerwca 1998 r. Jej zadaniem jest służenie Kościołowi katolickiemu w Polsce w zakresie tworzenia systemu elektronicznej wymiany informacji oraz serwisu internetowego www.opoka.org.pl.
Informacje o naszej parafii można znaleźć również na serwisie społecznościowym FB (facebook)
pod adresem jak niżej:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100070016293938
SKARBONKA
Drodzy Parafianie i Przyjaciele parafii NMP Wspomożenia Wiernych.
Z serca dziękujemy za Waszą troskę i materialną pomoc w utrzymaniu naszej świątyni.
Bez wychodzenia z domu można wpłacać na podane konto bankowe.
"DANE KONTA".
WAŻNE
Zarządzenia, Komunikaty i inne pisma Metropolity Katowickiego Arcybiskupa Adriana Józefa Galbasa SAC
oraz biskupów pomocniczych.
Treści tych dokumentów można przeczytać na końcu (dole)) strony.
Abp Adrian Józef Galbas SAC
Bp Marek Szkudło
Bp Adam Wodarczyk
Bp Grzegorz Olszowski
"... Doskonałość zdobywa się z trudnością i bardzo powoli ..."
MYŚL KSIĘDZA BOSKO.
Kazanie ks. Bogdana Zbroji
Umiłowani w Chrystusie Panu! Gromadzimy się na liturgii Mszy Świętej na początku września. Jest to wyjątkowy miesiąc dla nas modlących się tutaj. Wspominamy bowiem tych naszych braci i siostry, którzy zginęli w obronie Polski w czasie II wojny światowej. Pamiętać trzeba także o najmłodszych, którzy rozpoczęli nowy rok edukacji.
Na ten dzień Pan Jezus przygotował nam ucztę ze swojego słowa i ze swojego Ciała i Krwi. Wiemy bowiem, że każda Msza Święta składa się z dwóch głównych części liturgii słowa oraz liturgii ofiary. Dlatego przez chwilę skupmy naszą uwagę na tym, czego Jezus Chrystus pragnie nas dziś nauczyć.
Przede wszystkim należy przyznać, że w dzisiejszej Ewangelii dostrzegamy przepiękną scenę: nasz Mistrz dokonuje uzdrowienia człowieka głuchoniemego. Jezus, spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł: ŤEffathať, to znaczy «Otwórz sięť» (Mk 7,32).
Postawmy pytanie: Kim jest ów głuchoniemy człowiek? Ktoś taki nie może wypowiedzieć ani jednego słowa, co więcej, nie słyszy, co się wokół niego dzieje. Można by tu przywołać obraz z życia jednej z polskich rodzin.
Po dwudziestu latach małżeństwa, z dwójką prawie dorosłych dzieci, Zofia i Michał znów zostali rodzicami. Ale to dziecko nie było oczekiwane... Dramat ten pogłębił fakt, że Krzyś urodził się z porażeniem mózgowym i w ogóle nie ma kontaktu z otoczeniem. Nie mówi, nie wiadomo, czy słyszy, jest sparaliżowany ma niewładne ręce i nogi. Jakoś porozumiewa się z nim tylko najstarsza siostra, która intuicyjnie przeczuwa, co jest mu potrzebne, czy jest zadowolony albo głodny...
Tak moglibyśmy wyobrazić sobie człowieka z dzisiejszej Ewangelii. Człowiek zamknięty w sobie. Nie może się podzielić swoimi uczuciami, nie może powiedzieć, czego mu potrzeba. Nie może się nawet modlić w zgromadzeniu! Dodatkowo nie słyszy. Nie wie, co mówią inni, nie może poznać, co się dzieje w ich sercach. Nigdy nie słyszał szumu morza, śpiewu ptaków. Nigdy nie usłyszał słów ojca i matki.
Tak wyglądało życie człowieka przed wiekami i tak wygląda także dziś. Człowiek zamknięty w sobie i jednocześnie nieczuły na słowo. Jak ci pomóc, człowieku XXI wieku? Jak otworzyć twoje serce na głos, na słowo, na wiarę?
Jedynym możliwym sposobem jest przyprowadzenie człowieka głuchoniemego do Pana Jezusa. Tylko On potrafi uleczyć wszelkie choroby duszy i ciała!
W przypadku chorego Krzysia jego rodzina codziennie wspólnie modli się o cud uzdrowienia. Szczególnie gorliwie prosi o to najstarsza siostra.
A ja i ty? Czy potrafimy modlić się za ludzi głuchoniemych? Nie tylko tych chorych fizycznie, ale i za tych chorych duchowo? Czy modlę się za niewierzących? Czy modlę się za ludzi stojących daleko od Boga? Niewierzący jest bowiem podobny do takiego chorego człowieka on nie mówi do Boga i Go nie słucha.
Niewierzącemu wydaje się, że Bóg nie istnieje tak jak głuchemu wydaje się, że ptaki nie śpiewają, że ludzie nie mówią, że morze nie szumi, że echo nie odpowiada... A przecież wiemy, że jest inaczej.
Dlatego w czasie tej Mszy Świętej pomódlmy się za niewierzących może nawet z naszych rodzin coraz więcej bowiem jest wśród nas ludzi zagubionych i ogłuszonych przez hałas tego świata, ludzi, którzy nie uznają Boga.
Uzdrowienie głuchoniemego w Dekapolis-Obraz Bartholomeusa Breenbergha
Niech nasz umiłowany Mistrz Jezus Chrystus raczy nam wszystkim powiedzieć to, co w dzisiejszej Ewangelii: "EFFATHA", otwórz się. Otwórz się na Boże słowa, otwórz się na dobro i piękno, otwórz się na prawdę Ewangelii.
Św Piotr Klawer
Piotr Klawer urodził się w Hiszpanii w 1580 roku. Mając 20 lat wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. W czasie studiów filozoficznych na Majorce zaprzyjaźnił się ze św. Alfonsem Rodriguezem, który wpłynął głęboko na jego życie duchowe i rozniecił w nim zapał misyjny. Wysłany do Nowej Granady (dzisiejszej Kolumbii), ukończył studia teologiczne i w roku 1616 otrzymał święcenia kapłańskie. W Kartagenie o. Alfons de Sandowal przygotował go do duszpasterstwa wśród niewolników przywożonych z Afryki. Przez 40 lat z heroicznym poświęceniem, w duchu miłości Chrystusowej, oddawał się pracy apostolskiej wśród tych nieszczęśliwych. Robił wszystko, co mógł, by ulżyć ich doli. Pomagał im materialnie, żywił ich i leczył, pocieszał, podtrzymywał w nich ducha wiary. Do swych ślubów zakonnych dodał specjalny ślub poświęcenia się posłudze niewolnikom, podpisując się odtąd: "Niewolnik niewolników na zawsze". Zmarł w Kartagenie 8 września 1654 roku. Został kanonizowany w 1888 roku. Wspomnienie liturgiczne przypada 9 września.
wg. portalu OPOKA
Św Piotr Klawer
Imię Maryi czcimy w Kościele w sposób szczególny, ponieważ należy ono do Matki Boga, Królowej nieba i ziemi, Matki miłosierdzia. Dzisiejsze wspomnienie - "imieniny" Matki Bożej - przypominają nam o przywilejach nadanych Maryi przez Boga i wszystkich łaskach, jakie otrzymaliśmy od Boga za Jej pośrednictwem i wstawiennictwem, wzywając Jej Imienia.
Maryję nazywamy naszą Matką; jest Ona - zgodnie z wolą Chrystusa, wyrażoną na krzyżu - Matką całego Kościoła. Po Wniebowzięciu została ukoronowana na Królową nieba i ziemi. Polacy czczą Ją także jako Królową Polski. Maryja jest naszą Wspomożycielką i Pośredniczką, jedyną ucieczką grzeszników. W ciągu wieków historii Kościoła powstały setki różnorodnych tytułów (wymienianych np. w Litanii Loretańskiej), za pomocą których wzywamy opieki i orędownictwa Matki Bożej. Warto przypomnieć sobie przy okazji dzisiejszego wspomnienia tytuły, wymienione w Litanii Loretańskiej czy przepięknym, starożytnym hymnie greckim - Akatyście.
LITANIA DO NAJŚWIĘTRZEGO IMIENIA MARII.Bardzo wielu świętych wyróżniało się szczególnym nabożeństwem do Imienia Maryi, wiele razy wypowiadając je z największą radością i słodyczą serca.
Dzisiejsze wspomnienie jest jednym z wielu obchodów maryjnych, które są paralelne do obchodów ku czci Chrystusa. Jak świętujemy narodzenie Chrystusa (25 grudnia) i Jego Najświętsze Imię (3 stycznia), podobnie obchodzimy wspomnienia tych samych tajemnic z życia Maryi (odpowiednio 8 i 12 września).
Obchód ku czci Imienia Maryi powstał w początkach XVI w. w Cuenca w Hiszpanii i był celebrowany 15 września, w oktawę święta Narodzenia Maryi. Z czasem został rozszerzony na teren całej Hiszpanii. Po zwycięstwie króla Jana III Sobieskiego nad Turkami w bitwie pod Wiedniem w 1683 r. Innocenty XI rozszerzył ten obchód na cały Kościół i wyznaczył go na niedzielę po święcie Narodzenia Maryi. Późniejsze reformy kalendarza i przepisów liturgicznych przeniosły go na dzień 12 września, kiedy to Martyrologium Rzymskie wspomina wiktorię wiedeńską. Obecnie zachował się on jedynie jako wspomnienie dowolne na terenie Polski.
Źródło: Internetowa Liturgia Godzin
Dnia 12-go września pamiątka Najświętszego Imienia Maryi, Papież Innocenty XI corocznie kazał obchodzić z okazji wielkiego pogromu Turków pod Wiedniem.
Sanktuarium Matki Boskiej Piekarskiej z jej cudownym wizerunkiem Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej to niewątpliwie niezwykłe miejsce na mapie Górnego Śląska. Piekary Śląskie jednoczą wszystkich Ślązaków pielgrzymujących do Panienki Piekarskiej, Gospodyni Śląskiej.
Każdego roku w maju do Piekarskiego Sanktuarium przybywa około 100 tys. mężczyzn i tyleż samo kobiet w połowie sierpnia.
Nie trzeba już walczyć słowem na froncie Państwo Kościół. Wciąż jednak aktualne pozostają tematy solidarności międzyludzkiej,
sprawiedliwości i miłości społecznej, już inaczej rozumianej, ale równie potrzebnej.
Sanktuarium Matki Boskiej Piekarskiej Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej będzie zawsze miejscem modlitwy nie tylko dla Ślązaków.
Przed Piekarskim obrazem modlił się Król Sobieski. To właśnie w Piekarach Śląskich w roku 1956 modlili się biskupi katowiccy dziękując Gospodyni Śląskiej za opiekę podczas wygnania i szczęśliwy powrót. Do Matki Boskiej Piekarskiej corocznie pielgrzymował Kardynał Karol Wojtyła.
Matka Piekarska towarzyszyła ludowi śląskiemu i Papieżowi Janowi Pawłowi II w czasie pamiętnej pielgrzymki w 1983 r.
Wtedy to na lotnisku w Katowicach-Muchowcu Papież wołał "Dziś ja - biskup Rzymu, a równocześnie syn polskiego narodu - pragnę włączyć się w modlitwę współczesnego Śląska, który w wizerunek Pani Piekarskiej wpatruje się jako w obraz Matki Sprawiedliwości i Miłości społecznej".
Uroczystość NMP Piekarskiej, głównej patronki archidiecezji (12 września).
Msze święte w naszej bazylice odbędą się zgodnie z porządkiem niedzielnym, z wyjątkiem Mszy świętej na Kalwarii o godz. 12.00.
Plan uroczystości:
Uroczystość odpustową rozpoczna się o godz. 10.15 procesją z kościoła kalwaryjskiego do bazyliki i poświęceniem trzech odnowionych kaplic na Kalwarii, piekarskiej.
Sumie odpustowej w bazylice o godz. 10.30 będzie przewodniczył abp Adrian Galbas.
O godz. 13.45 będą obchody różańcowe (cz. I, rozpoczynają się na Rajskim Placu),
następnie nieszpory maryjne w bazylice o godz. 15.00.
Uroczystość odpustową zakończy się Apelem Piekarskim o godz. 20.35.
Święty Jan urodził się około 349 roku w Antiochii (Syria). Studiował literaturę i retorykę. Duży wpływ na niego wywarł retor Libanios. Następnie zagłębiał się w tajniki filozofii. U boku matki Antuzy przygotowywał się do chrztu, który otrzymał na Wielkanoc w 368 roku. Następnie uczęszczał do szkoły Diodora, późniejszego biskupa Tarsu. W 371 roku jako lektor wszedł do grona kleru antiocheńskiego. Prawdopodobnie po śmierci matki udał się na pustkowie i wiódł życie eremickie. Jednakże stan zdrowia zmusił go do powrotu w 378 roku. W 381 roku został diakonem i wtedy rozpoczął pisanie tzw. traktatów młodzieńczych (o życiu klasztornym, kapłaństwie, dziewictwie, wdowieństwie itd.). Pod koniec 385 roku biskup Flawiusz wyświęcił go na kapłana. Wtedy objawił się największy talent Jana - młody kapłan poświęcił się kaznodziejstwu. Pod koniec 397 roku na życzenie cesarza sprowadzono go podstępnie do Konstantynopola, gdzie został mianowany biskupem. Otrzymawszy sakrę, usunął z własnej siedziby zabytek i wprowadził dyscyplinę wśród kleru i mnichów. Szczególną troską otoczył ubogich i chorych, buduje hospicja i szpitale. Wplątał się jednak w sprawy sporne, które spowodowały, że powstała przeciwko niemu opozycja. Zmalało uznanie, jakim cieszył się na dworze. Przeciwni Janowi biskupi spotkali się na synodzie zwanym Pod Dębem i doprowadzili do wygnania go z Konstantynopola. W obronie biskupa stanął wierny jemu lud. W Konstantynopolu wybuchły krwawe zamieszki. Jan oddał się w ręce władz cywilnych i udał się na wygnanie do Bitynii. Następnie na krótko powrócił do Konstantynopola, a w roku 404 pożegnał się z wiernymi i udał na wygnanie do Kukuzy. W 407 roku obostrzono mu wygnanie i zmuszono do forsownego marszu, aż pod Kaukaz. Jan nie wytrzymał trudów tej podróży - zmarł z wycieńczenia 14 września 407 roku w miejscowości zwanej dziś Bizeri. W dwadzieścia lat później ciało sprowadzono do stolicy i złożono w kościele Świętych Apostołów. Był to pośmiertny triumf wielkiego mówcy i doktora, który zostawił po sobie olbrzymią spuściznę literacką.
Opracowano
na tydz. 08.09.2024. - 15.09.2024.
Po nacisnięciu na niżej podany napis można przejść na drugą część strony głównej.
ADRIAN JÓZEF GALBAS ARCYBISKUP METROPOLITA KATOWICKI.
Komunikat dot. działalności Bractwa Świętego Piusa X VH V-12 24
Poniżej link do treści "KOMUNIKATU".
TREŚĆ komunikatu.Słowo Konferencji Episkopatu Polski z okazji rozpoczęcia nowego roku szkolnego 2024/2025
Poniżej link do treści "SŁOWA".
TREŚĆ SŁOWA
List KEP ws. ochrony życia z dn. 16.06.2024.
Poniżej link do treści "LISTU".
TREŚĆ LISTUStanowisko KEP w sprawie zmian w organizacji lekcji religii.
Poniżej link do treści "STANOWISKA".
TREŚĆ STANOWISKAStanowisko Rady Stałej KEP w sprawie prawnej ochrony ludzkiego życia.
Poniżej link do treści "STANOWISKA".
TREŚĆ STANOWISKAPoniżej link do treści "LISTU".
TREŚĆ LISTU.
DO PARAFII NAJŚWIĘTRZEGO SERCA PANA JEZUSA ORAZ PARAFII NAJŚWIĘTRZEJ MARII PANNY WSPOMOŻENIA WIERNYCH :
Poniżej link do treści DEKRETU.
TREŚĆ DEKRETU.Poniżej link do map z budynkami przynależnymi do Paraffi NMP Wspomożenia Wiernych.
Mapa 1.Mapa 2.Bloki na Słoneczna 24 (w budowie).
Poniżej podajemy link do treści listu podpisanego przez Przewodniczącego Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski.
TREŚĆ LISTU.