S Z C Z Ę Ś Ć B O Ż E
Tym śląskim pozdrowieniem witamy Was na naszej st«ronie internetowej
Ojciec Święty Jan Paweł II, powiedział "Niech nie znika to piękne pozdrowienie "Szczęść Boże" i "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus". Pozdrawiajcie się tymi słowami, przekazując w ten sposób najlepsze życzenia (bliźnim). W nich zawarta jest wasza chrześcijańska godność. Nie dopuście, aby ją wam odebrano".
Jest nam niezmiernie miło, że odwiedziłeś naszą stronę. Znajdziesz na nich informacje o naszej posłudze duszpasterskiej, o wspólnotach, w których możesz pogłębiać swoją wiarę, a także dowiesz się co słychać w naszej parafii, jej historię.
Strona nasza od ponad 17 lat mieści się na Serwerze "OPOKA" pod adresem http://www.nmpwelnowiec.katowice.opoka.org.pl/
Fundacja Opoka została powołana przez Konferencję Episkopatu Polski w dniu 5 czerwca 1998 r. Jej zadaniem jest służenie Kościołowi katolickiemu w Polsce w zakresie tworzenia systemu elektronicznej wymiany informacji oraz serwisu internetowego www.opoka.org.pl.
Informacje o naszej parafii można znaleźć również na serwisie społecznościowym FB (facebook)
pod adresem jak niżej:
Link do "FB"
Link do stron internetowych na których online są Transmisje Mszy Świętej.
Link do stron internetowych na których online są Transmisje Mszy Świętej po polsku.
Link do listy Mszy Św. online w telewizji i radio.
LINK DOTYCZĄCY GŁOSU DZWONÓW KOŚCIOŁA NMP WSPOMOŻENIA WIERNYCH W KATOWICACH WEŁNOWCU.
SKARBONKA
Drodzy Parafianie i Przyjaciele parafii NMP Wspomożenia Wiernych.
Z serca dziękujemy za Waszą troskę i materialną pomoc w utrzymaniu naszej świątyni.
W czasie zagrożenia pandemią gdy liturgia celebrowana jest z ograniczoną ilością wiernych można
to bezpiecznie uczynić bez wychodzenia z domu wpłacając na nw. konto bankowe.
"DANE KONTA".
WAŻNE
Zarządzenia, Komunikaty i inne pisma Metropolity Katowickiego Arcybiskupa Wiktora Skworca
Treści tych dokumentów można przeczytać na końcu strony.
"... Zgoda! Trzeba popierać wspólnie rzeczy dobre. Niech inicjatywa pochodzi od kogo chce. Wiadomo, że nie wszyscy mają te same zdolności, te same studia, te same środki ..."
MYŚL KSIĘDZA BOSKO.
Na co uważać?, ks. Janusz Mastalski
Dzisiaj, na początku nowego roku liturgicznego, trzeba nam wszystkim zagłębić się w słowa samego Boga.
W pierwszym czytaniu prorok Jeremiasz ogłasza: "Oto nadchodzą dni, kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź, jaką obwieściłem domowi izraelskiemu i domowi judzkiemu". Słowa te w szczególny sposób stają się aktualne na dwadzieścia kilka dni przed uroczystością Bożego Narodzenia. Te najpiękniejsze, pełne radości i nadziei święta zobowiązują wszystkich chrześcijan do osobistego przygotowania. Dlatego też rozpoczynamy dziś Adwent, czas radosnego i zarazem refleksyjnego oczekiwania na przyjście Zbawiciela! Słowem kluczem każdego Adwentu są ipsissima verba (słowa samego Chrystusa) Mistrza: "Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie". Co one tak naprawdę oznaczają? Jak przygotować się na przyjęcie Syna Bożego? Odpowiedź daje dziś sam Jezus.
Na początek wzywa każdego: "Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa". Serce ociężałe oznacza wnętrze człowieka, który nie jest w stanie wznieść swych modlitw ku Bogu. To człowiek, który będąc zniewolony, nie chce, nie potrafi myśleć według Bożych przykazań. Obżarstwo i pijaństwo są tutaj symbolami stylu życia, w którym nieumiarkowanie oraz brak roztropności są głównymi zasadami postępowania.
Warto w tym miejscu przytoczyć pouczającą anegdotę. Kiedyś do lekarza przyszedł milioner i zaczął się nad sobą użalać: że budzi się z bólem głowy, że cierpi na migrenę, że po jedzeniu jest mu strasznie niedobrze. Lekarz po chwili przerwał potok jego słów i zapytał: "Proszę mi powiedzieć, co pan zjadł dziś na obiad?". Odpowiedź była rozbrajająca: "Nic szczególnego: najpierw na przystawkę pasztet z zająca, później zupę cebulową, potem sznycel paryski z ananasem, pieczeń z jelenia z winnym sosem... Czegóż mi brakuje?". W odpowiedzi usłyszał słowa lekarza: "Wiem, brakuje panu drugiego żołądka".
W tej krótkiej historii można znaleźć ważne ewangeliczne przesłanie: "Zachowaj umiar!". Adwent ma być czasem umiaru we wszystkich wymiarach aktywności człowieka. Umartwienie stanowi ważny element przygotowania na przyjście Zbawiciela. Pomyślmy o tym w chwili, gdy do głosu dojdzie nie rozsądek, ale nieokiełznana emocja.
Usłyszeliśmy dziś także następujące słowa: "Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek trosk doczesnych". To wskazanie jest ogromnie trudne do wykonania. Jakże nie myśleć o codziennych problemach, kłopotach? Jest ich przecież tak wiele! Czy to w ogóle możliwe?
Jezus nie wzywa nas do bezmyślności i beztroski. Jest to raczej wezwanie do ustawienia odpowiedniej hierarchii wartości. Nie można przecież oczekiwać na kogoś z radością, kiedy jest się pogrążonym w smutnych myślach o szarej, trudnej egzystencji. Jeśli Adwent ma być radosnym oczekiwaniem na przyjście Mesjasza, to troski, które każdy przecież ma, trzeba zobaczyć w innym świetle, w perspektywie wiary. Nie można więc patrzeć na realia życiowe pesymistycznie. Rozpoczęty dziś okres liturgiczny jest czasem nadziei. Pan jest ze mną, Pan mnie pociesza, Pan zsyła mi pomoc! Pozytywne myślenie wyzwala w nas więcej chęci do modlitwy, do aktywności. Dlatego też, jeśli chcemy lepiej przygotować się do świąt Bożego Narodzenia, spróbujmy popatrzeć na sprawy codzienne Bożymi oczami!
Jest jeszcze jedno ważne stwierdzenie w dzisiejszej Ewangelii: "Uważajcie na siebie, aby ten dzień nie przyszedł na was znienacka jak potrzask". Wbrew pozorom wezwanie Jezusa jest jasne i czytelne: każdy z nas w każdej chwili powinien być gotowy na przyjęcie Chrystusa. Chodzi więc o takie postępowanie, aby być dyspozycyjnym wobec woli Bożej. Nie jest to oczywiście proste zadanie. Chrystus oczekuje od nas podporządkowania całkowitego, a więc posłuszeństwa. Dlatego też trzeba dokonać na początku Adwentu swoistego rachunku sumienia, w którym każdy z nas odpowie na pytanie, co przeszkadza mu w tym czuwaniu, w byciu gotowym.
W książce J. Steinbecka Na wschód od Edenu między służącym Li i głównym bohaterem Adamem toczy się dyskusja na temat wolności człowieka. Chińczyk rozważa historię Kaina i Abla, dzieje grzechu. W monologu starego sługi pada hebrajskie słowo timszel, będące swoistą odpowiedzią na pytanie o granicę zła w ludzkim życiu. To jedno słowo zaczerpnięte z Biblii (timszel "możesz") daje prawo wyboru. Mówi, że droga jest otwarta. Przenosi odpowiedzialność na człowieka. Bo jeśli możesz, to znaczy również, że "możesz nie".
Zatem w wezwaniu "czuwajcie" chodzi o umiejętność wyboru. Dobry wybór sprawi, że będziemy bliżej Boga i Jego tajemnicy wcielenia.
Początek Adwentu kojarzy się ze Mszą św. o poranku, ze świecą roratnią. Potem czas jakby przyspiesza, bo zaczną się przygotowania do Bożego Narodzenia. Jezus w Ewangelii przedkłada ku naszej rozwadze to, co często umyka nam w gorączce przedświątecznych przygotowań: czuwanie, a czasem nienazwaną do końca tęsknotę. Czego oczekujemy, za czym tęsknimy? Przedmiotem czuwania jest przyjście Zbawiciela na ziemię, przeżywane jako pamiątka narodzin Syna Bożego, a także Jego powtórne przyjście w chwale na końcu czasów. Oba wydarzenia są bardzo różne. To pierwsze już miało miejsce, gdy to drugie jest jeszcze przed nami. To w Betlejem odbyło się "wśród nocnej ciszy" i niewielu dowiedziało się o nim. Powtórnemu pojawieniu się Jezusa na ziemi będą towarzyszyły niezwykłe znaki na niebie i na ziemi. Usłyszymy głos trąb anielskich. Chrystus przyjdzie w chwale, i wszyscy ludzie będą tego uczestnikami. Jest jednak coś, co pozostaje wspólne obu wydarzeniom. Syn Boży przychodzi na ziemię, aby zamieszkać wśród ludzi. Nasz ziemski dom staje się Jego domem: Pan wszelkiego stworzenia uznał nas za godnych wspólnoty ze sobą! W przypadku pierwszego przyjścia uczynił ziemię swoim domem na 33 lata. Kiedy powtórnie przyjdzie w chwale, uczyni ją wspólnym mieszkaniem z nami już na wieki! Jest więc na co czekać i za czym tęsknić.
I Niedziela Adwentu rozpoczynająca nowy rok liturgiczny obchodzona jest jako Niedziela Trzeźwości.
MODLITWA DO MATKI BOŻEJ O TRZEŹWOŚĆ
Maryjo, Królowo Polski i Wspomożycielko wiernych!
Wejrzyj, prosimy, na nasz Naród i broń jego synów przed nałogami, a zwłaszcza nałogiem pijaństwa.
Spójrz, Matko, na spustoszenie spowodowane klęską alkoholizmu.
Otocz opieką nieszczęśliwe rodziny, zrujnowane alkoholizmem i udziel im radości wyzwolenia z tego nałogu i jego następstw.
Prosimy, byś zakrólowała w Narodzie trzeźwym i zdrowym, wiernym Bogu,
Krzyżowi, Ewangelii i Kościołowi Świętemu.
Modlitwa ALKOHOLIKóW.
Boże, użycz mi pogody ducha,
abym godził się z tym czego zmienić nie mogę,
Odwagi, abym zmieniał to, co zmienić mogę,
I Mądrości, abym odróżniał jedno od drugiego.
Łacińskie słowo adventus jest tłumaczenia greckiego epifaneia i parusia. Termin ten w Rzymie oznaczał oficjalny przyjazd dygnitarza państwowego po objęciu urzędu. W języku natomiast religijnym oznaczał coroczne przebywanie bóstwa do świątyni, czy miejsc uprzedniej manifestacji. Przyjście to połączone było z uświęcającymi działaniem bóstwa i przebywaniem między wyznawcami. Rocznice takie przyjścia obchodzono uroczyście. Filokalus użył słowa adventus na określenie dnia wystąpienia Konstantyna na tron cesarski. W chrześcijaństwie termin adventus stał się klasycznym wyrażeniem na oznaczenie przyjścia Chrystusa. tak w sensie Wcielenia, jak również powtórnego przyjścia w chwale. w V w. na oznaczenie czasu przygotowania do Narodzenia Pańskiego spotykamy także określenie; ante natale Domini lub adventus Domini.
Okres ten został ustanowiony w Kościele w IV wieku, podczas Synodu w Saragossie w 380 roku. W VI wieku papież Grzegorz Wielki zalecił, by Adwent trwał cztery tygodnie. Okres ten niemal od samego początku miał mieć radosny wydźwięk (oczekiwanie na narodzenie Zbawiciela), jednocześnie jednak powinien skłaniać do refleksji i pokuty, dlatego ustalono, że kapłani będą nosić w tym okresie fioletowe szaty liturgiczne.
Bóg daje nam kolejny Adwent do przeżycia. Bo oto rozpoczyna się nowy liturgiczny rok. Znowu szansa przeżywania naszego życia jakby od nowa, w świetle z większą niż przedtem przez nas uświadomioną obecnością Boga, który nie zniechęcając się realizuje wciąż dzieło naszego. A my dlaczego wciąż śpimy, mimo że "noc się posunęła, a przybliżył się dzień".
Symbole i zwyczaje Adwentowe.
Z okresem Adwentu związane są różne symbole i zwyczaje. Wieniec adwentowy zrobiony jest z gałązek drzewa iglastego, najczęściej ze świerku i sosny. W kolistym wieńcu umieszcza się 4 świece. Każda ze świec symbolizuje kolejną niedzielę Adwentu i jest tego dnia podczas wspólnej modlitwy lub posiłku zapalana. Pomysł na wieńce adwentowe pojawił się w Niemczech ok. 1830 roku. Innym przykładem tradycji zaczerpniętej od niemieckich luteran z tego okresu jest kalendarz adwentowy. Służył on do odliczania dni od pierwszego dnia Adwentu aż do Wigilii Bożego Narodzenia. Przykładem naszych lokalnych zwyczajów związanych z okresem Adwentu jest gra na ligawkach. Ligawka to wygięty łukowato, wykonany z drewna instrument w formie rogu o długości około 1 metra. Grane na nim smętne melodie przed wschodem słońca mają przypominać ludziom o nieuchronnym nadejściu końca świata i obwieszczają nadejście Syna Bożego. Zwyczaj ten ma związek z Roratami czyli mszą roratną. Jest to pierwsza msza w okresie adwentu celebrowana o wschodzie słońca. Jednak coraz częściej żeby umożliwić dzieciom udział w mszy Roraty są przenoszone na wieczór, albo późne popołudnie. Podczas Rorat, które są mszą wotywną dla Najświętszej Maryi Panny, zapala się dodatkową świecę - roratkę, która symbolizuje obecność czuwającej Maryi.
Zwyczaje Adwentowe
Msza Roratnia
Świeca roratnia
Wieniec Adwentowy
Wieniec adwentowy wywodzi się z symboli światla
Wykonany jest z gałązek drzew iglastych
Na wieńcu są ynieszczone cztery świece
symbolizującze cztery niedziele adwentowe
Świece zapala sie w kolejne niedziele Adwentu
Lampiony Adwentowe
Świece Adwentowe
Kalendarze Adwentowe
Roraty, adwentowe msze odprawiane o wschodzie Słońca, podkreślają wyjątkowość tego okresu. Nazwa "roraty" pochodzi od zwyczajowej pieśni na wejście (introitu), rozpoczynającej się od słów "Rorate caeli desuper" - "Spuśćcie rosę niebiosa". Msza roratnia, czyli msza wotywna o Najświętszej Maryi Pannie w okresie Adwentu, jest śladem dawnego obchodzenia święta Zwiastowania Pańskiego w okresie Adwentu - 18 grudnia. W starożytnych i średniowiecznych księgach liturgicznych polecano odprawianie tej mszy o Najświętszej Maryi Pannie w tygodniu poprzedzającym Boże Narodzenie lub nawet przez cały Adwent. Tak wyjątkowa obecność Matki Bożej w Adwencie ma głęboki sens. Maryja jest mistrzynią adwentowego oczekiwania. Jako córka Izraela, jako Matka Pana Jezusa i jako Matka Kościoła. Z Izraelem czekała na Mesjasza, a kiedy Anioł zwiastował jej, że pocznie i porodzi Syna, Emmanuela, oczekiwała na Życie, które cudownie w niej wzrastało. Razem z Kościołem czeka na przyjście chwalebnego, uwielbionego Chrystusa, a królując w niebie razem z Nim, wspiera Kościół w jego oczekiwaniu na ostateczny Dzień Pański.
Pochodził z Betsaidy, a mieszkał w Kafarnaum. Brat św. Piotra. Rybak. Początkowo był uczniem Jana Chrzciciela. Pod jego wpływem poszedł za Chrystusem, gdy Ten przyjmował chrzest w Jordanie. Pierwszy powołany przez Jezusa na apostoła. Nazywany "PROTOKLEROS", czyli ten pierwszy, który wszedł do grona uczniów Chrystysa. Pierwszy Powołany. Przez cały okres publicznej działalności Pana Jezusa należał do Jego najbliższego otoczenia. W ich domu w Kafarnaum Chrystus niejednokrotnie się zatrzymywał.
Był świadkiem cudu w Kanie (J 1,40-2,12), cudownego rozmnożenia chleba ( J 6,8 nn). Pośredniczył między Mistrzem a poganami (J 12,21 nn). Po Zesłaniu Ducha Świętego według apokryfów Andrzej Apostoł miał pracować w Poncie, Kapadocji, Bitynii (dzisiaj zachodnia Turcja), Achai, Macedonii, Tracji (Bułgaria), Scytii (dolny bieg Dunaju). Stara tradycja gruzińska mówi o jego obecności w Gruzji, Abchazji. Jedenastowieczna tradycja staroruska podaje, że św. Andrzej miał dotrzeć aż do Kijowa(?).
Według tradycji Kościoła konstantynopolitańskiego był pierwszym biskupem greckiej kolonii w Bizancjum. Tam też 30 listopada 70 roku w Patras na Peloponezie, przeżegnawszy zebranych wyznawców, został ukrzyżowany na krzyżu w kształcie litery X. Tam też go pochowano.
Na widok krzyża św. Andrzej Apostoł miał zawołać:
"O, dobry krzyżu, od dawna upragniony,
weź mnie od ludzi i zwróć mnie mojemu Mistrzowi".
Święty Franciszek Ksawery, urodził się 7 kwietnia 1506 r. na zamku Xavier, w kraju Basków. Po ukończeniu szkoły elementarnej Franciszek udał się do Paryża by podjąć studia uniwersyteckie. Studia te ukończył stopniem magistra. Przez jakiś czas wykładał w College Dormans-Beauvais. Tam poznał św. Ignacego Loyolę, który powtarzał mu: "Cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat zyskał, a na duszy swej szkodę poniósł" (Mt 16,26). Będąc wykładowcą, studiował równocześnie teologię, bo zamierzał poświęcić się służbie Bożej. Oprócz Franciszka, do św. Ignacego dołączyło się jeszcze kilku innych młodych ludzi gotowych służyć Kościołowi w trudnym okresie reformacji. 15 sierpnia 1534 r. na Montmartre w Kaplicy Męczenników złożyli śluby zakonne, poprzedzone ćwiczeniami duchownymi. To zalążek Towarzystwa Jezusowego (jezuitów). Święcenia kapłańskie przyjął w Rzymie w 1537 r. W 1541 r. wysłany na misje, przez 10 lat apostołował w Indiach, Japonii i na wyspach. Wszędzie głosił słowo Boże, katechizował, chrzcił. W Goa zorganizował seminarium duchowne, aby miejscowi kandydaci mogli przygotowywać się do kapłaństwa. Zmarł z wyczerpania w 1552 r. w drodze do Chin, na wyspie Sancjan. W 1927 r. Pius XI ogłosił go głównym patronem misji katolickich, obok św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
Piękne słowa kard. Marcello Semeraro.
Podczas mojego pobytu w Polsce spotkałem Kościół, który nie tylko dobrze przygotował się do beatyfikacji, ale też bardzo dobrze przygotował samo wydarzenie. Niektórzy moi przyjaciele z Rzymu, którzy uczestniczyli w beatyfikacji dzięki transmisji telewizyjnej, podkreślali piękno liturgii oraz czynne uczestnictwo wiernych. Katedra była wypełniona wiernymi i rzeczywiście można było odczuć modlitwę i prawdziwe zaangażowanie. W tym miejscu chciałem raz jeszcze podziękować abp. Wiktorowi, biskupom pomocniczym i wszystkim ich współpracownikom za otwartość i życzliwość. Doświadczyłem braterskiej wspólnoty Kościoła.
cytat z rozmowy prefektu Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych ks. Tomasza Wojtala przeprowadzonego z kard. Marcello Semeraro.
BÓG ZAPŁAĆ
Poniżej link do treści "KOMUNIKATU".
TREŚĆ KOMUNIKATU.Dekret dotyczy przedłużenia odpustów zupełnych za wiernych zmarłych na cały Listopad 2021r.
TREŚĆ DEKRETU.
Poniżej link do treści "SŁOWA".
TREŚĆ SŁOWA.Poniżej link do treści "SŁOWA".
TREŚĆ SŁOWA.DO PARAFII NAJŚWIĘTRZEGO SERCA PANA JEZUSA ORAZ PARAFII NAJŚWIĘTRZEJ MARII PANNY WSPOMOŻENIA WIERNYCH :
Poniżej link do treści DEKRETU.
TREŚĆ DEKRETU.Poniżej link do map z budynkami przynależnymi do Paraffi NMP Wspomożenia Wiernych.
Mapa 1.Mapa 2.Bloki na Słoneczna 24 (w budowie).Poniżej link do treści komunikatu.
TREŚĆ KOMUNIKATU.Poniżej podajemy link do apelu podpisanego przez Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski oraz Arcybiskupa Metropolity Katowickiego z dnia 05.03.2021r.:
TREŚĆ APELU.
Jeśli jesteś SENIORKĄ lub SENIOREM, ukończyłaś/ukończyłeś 70. rok życia zapoznaj sie z propozycją pomocy.
WIDOK PLAKATU DLA SENIORÓW.
Poniżej podajemy link do treści listu podpisanego przez Przewodniczącego Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski.
TREŚĆ LISTU.