S Z C Z Ę Ś Ć B O Ż E
Tym śląskim pozdrowieniem witamy Was na naszej stronie internetowej
Ojciec Święty Jan Paweł II, powiedział "Niech nie znika to piękne pozdrowienie "Szczęść Boże" i "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus". Pozdrawiajcie się tymi słowami, przekazując w ten sposób najlepsze życzenia (bliźnim). W nich zawarta jest wasza chrześcijańska godność. Nie dopuście, aby ją wam odebrano".
Jest nam niezmiernie miło, że odwiedziłeś naszą stronę. Znajdziesz na nich informacje o naszej posłudze duszpasterskiej, o wspólnotach, w których możesz pogłębiać swoją wiarę, a także dowiesz się co słychać w naszej parafii, jej historię.
STRONA PARAFI NMP WSPOMOŻENIA WIERNYCH W KATOWICACH na FB
Wykaz Mszy Świętych w internecie na parafialnym FB:
Od 6 czerwca transmisje internetowe zostają wstrzymane, z wyjątkiem nabożeństw
w środę po Mszy św. porannej i w piątek o godz. 17.30
Link do strony FB na której oneline są Transmisje Internetowe Liturgii
SKARBONKA
Drodzy Parafianie i Przyjaciele parafii NMP Wspomożenia Wiernych.
Z serca dziękujemy za Waszą troskę i materialną pomoc w utrzymaniu naszej świątyni.
W czasie zagrożenia pandemią gdy liturgia celebrowana jest z ograniczoną ilością wiernych można
to bezpiecznie uczynić bez wychodzenia z domu wpłacając na nw. konto bankowe.
"KONTO".WAŻNE
Zarządzenia i Komunikaty Metropolity Katowickiego Arcybiskupa Wiktora Skworca
TREŚĆ.
Dotyczy-AKTUALNEJ SYTUACJI EPIDEMIOLOGICZNEJ.Dotyczy "ODWOŁANIA DYSPENSY".Wykaz stacji.
"... W obecnym czasie dobry katolik musi bronić religii. To co trzeba czynić, to zdobywać się na dobry przykład i praktykowanie wszystkich cnót, by zjednać wszystkie serca dla naszej religii, do której mamy szczęście przynależeć ..."
ks. Bosko.
Przypowieść o robotnikach w winnicy.
Przypowieść o robotnikach w winnicy ukazuje nam wielką dobroć Boga, Jego miłosierdzie, ale i obowiązek ciągłej aktywności człowieka w dążeniu do zbawienia. Już kolejny tydzień nauki w szkołach, pracy dzieci i młodzieży. Ich problemy związane z nauką powinny być w centrum naszej troski. Zastanówmy się wszyscy, czy i jak wypełniamy Chrystusowe napomnienia.
1. "Czemu stoicie bezczynnie?"
To pytanie zadaje Chrystus dzieciom, rodzicom, nauczycielom i nam wszystkim. Zdarza się bowiem, że nieraz wielu z nas zajmuje się wieloma sprawami, prowadzi bardzo aktywne życie, a nie zajmuje się tym, czym powinno się zajmować. I wtedy stajemy się zabiegani, a w rzeczywistości "stoimy bezczynnie". Na przykład sprawa wychowania naszych dzieci. Aby to wychowanie było dobre i skuteczne, musi je poprzedzić nasze samowychowanie. Wielu rodziców i nauczycieli nie wyszło jeszcze z kryzysu swojej wiary. Może się jakoś trzymają, może chodzą do kościoła, ale są tylko biernymi widzami, a nie uczestnikami. A może nie widać ich już w kościele, bo stoją gdzieś poza nim, bo tam im wygodniej, co zresztą często jest nieprawdą, rozmawiają sobie jak na spotkaniach towarzyskich, a czasem nawet palą papierosy i popijają piwkiem. Najgorsze jest to, że nierzadko trzymają przy sobie swoje dzieci, które praktycznie nie widzą wnętrza kościoła. "Czemu stoicie bezczynnie?" woła dziś do was Chrystus, drodzy rodzice i nauczyciele słabej, a może już zamierającej wiary. Idźcie do winnicy Chrystusowej, miejcie i wy swój początek roku! Już nie w szkole świata, ale w szkole Jezusa Chrystusa, gdzie na nowo, może od początku musimy się uczyć wiary przez słuchanie słowa Bożego, pełne uczestniczenie w Eucharystii, przez życie sakramentalne.
"Czemu stoicie bezczynnie?". To pytanie zadaje Chrystus rodzicom i nauczycielom przez dzieci przygotowujące się do pierwszego przyjęcia Komunii Świętej. Ile to dzieci w imię Jezusa zadało ojcu, matce czy wychowawcy pytania: Czemu nie wejdziesz ze mną do kościoła? Czemu nie idziesz ze mną do Komunii Świętej? Czemu nie robisz tego, co chcesz, abym ja robił?
2. "Co mamy czynić?"
Może kiedyś doświadczyliśmy bliskości Boga, kontemplując piękno przyrody, a może wtedy, gdy niespodziewanie spadło na nas nieszczęście, choroba albo gdy posłyszeliśmy słowo Boże i doznaliśmy miłosierdzia. Trzeba wtedy zacząć od konfesjonału i zapytać Boga przez kapłana: "Co mam czynić?". A potem z wielką cierpliwością i zawierzeniem Bogu pracować w winnicy Pańskiej, słuchając słowa Chrystusowego głoszonego w Kościele, czytając Pismo Święte i prasę katolicką, modląc się z wielką pokorą i posilając się Eucharystią.
3. "Idźcie i wy do winnicy"
Tak Pan zaprasza nas każdego dnia. Ale jeśli minęło już południe naszego życia, jak zacząć pracę w winnicy Pańskiej? Tak samo, jak zaczynają dzieci przygotowujące się do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej. Jeszcze raz wrócić do początku. Jeszcze raz zapytać, gdzie jest Bóg, gdzie jest sens życia i umierania. To punkt wyjścia, a dalsza droga? To konfesjonał i słowo pokornej modlitwy. Wejść w dialog z Bogiem wszędzie obecnym i mówić Mu: "Otwórz, Panie, nasze serca, abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego".
"Idźcie i wy do winnicy" zapraszasz nas, o Panie, każdego dnia. Czy będziemy stać bezczynnie, jak stali robotnicy z przypowieści? Czy będziemy się usprawiedliwiać, że nikt nas nie najął? Nie! Będziemy robić wszystko, by nie odkładać sprawy zbawienia swojej duszy na ostatnią chwilę. Oby nie było za późno!
ks. Szymon Nosal.
Link do dokumenu "Orędzia".
Orędzie PAPIEŻA FRANCISZKA na 54 Światowy Dzień Środków Społecznego PrzekazuŚwięty Mateusz, Apostoł i Ewangelista, syn Alfeusza (Mk 2,14) był celnikiem w Kafarnaum. Celnikami pogardzano wówczas w Palestynie za ściąganie opłat na rzecz znienawidzonych Rzymian. Ich pracę rozumiano bowiem jako wysługiwanie się okupantom. Ponadto z zajmowanego stanowiska ciągnęli osobiste korzyści. Jezus jednak po swojemu patrząc na człowieka, gdy ujrzał Mateusza w komorze celnej pobierającego podatki, rzekł do niego: "Pójdź za mną" (Mt 9,9). Ten zostawiwszy wszystko, poszedł za Nim (Łk 5,27). Być może, że Mateusz już wcześniej słuchał nawoływania Jana Chrzciciela do pokuty (Łk 3,12). Tak czy inaczej poruszony łaską poszedł za Zbawicielem. Uradowany zaprosił do siebie na ucztę Jezusa i swoich przyjaciół celników, co krytykowali faryzeusze. Jezus im odpowiedział, że przyszedł wzywać grzeszników do nawrócenia, a nie sprawiedliwych (Łk 5,29). Działalność apostolską Mateusz prowadził głównie wśród ziomków w Palestynie. Dla nich też między rokiem 50 a 60 napisał Ewangelię w języku aramejskim. Jego celem było ukazanie, że Pan Jezus był obiecanym Zbawicielem świata. Dlatego okazuje on szczególną staranność w przypomnieniu tekstów proroczych o Chrystusie i ich wypełnieniu się na Jego osobie. Św. Mateusz przekazał nam też wiele szczegółów z życia i nauki Pana Jezusa, których nie przekazali inni ewangeliści
Tradycja podaje, że głosił też Ewangelię w Etiopii oraz w kraju Partów i w Persji. Relikwie św. Mateusza od X w. spoczywają w Salerno we Włoszech, na południc od Neapolu. Ikonografia najczęściej przedstawia św. Mateusza z księgą jego Ewangelii w towarzystwie postaci ludzkiej, często uskrzydlonej.
Kalendarium życia ojca Pio
25 maja 1887 r. - w wiosce Pietrelcina w południowych Włoszech przychodzi na świat Francesco jako drugie dziecko Grazio i Giuseppe Forgione.
6 stycznia 1903 r. - Francesco wstępuje do nowicjatu kapucynów w pobliskim Morcone.
22 stycznia 1903 r. - po odprawieniu rekolekcji przyjmuje habit i imię zakonne brata Pio (Piusa) z Pietrelciny.
22 stycznia 1904 r. - składa pierwsze śluby zakonne.
27 stycznia 1907 r. - składa śluby wieczyste.
10 sierpnia 1910 r. - przyjmuje święcenia kapłańskie w katedrze w Benevento.
1911-1916 - ze względu na zły stan zdrowia zostaje wysłany na kurację do Pietrelciny.
1915-1918 - kilkakrotnie, w czasie I wojny światowej, powoływany do służby wojskowej i zwalniany ze względu na zły stan zdrowia.
28 lipca 1916 r. - przybywa do San Giovanni Rotondo.
20 września 1918 r. - otrzymuje stygmaty w kościele Matki Bożej Łaskawej w San Giovanni Rotondo.
9 czerwca 1931 r. - pismo wydane przez Święte Oficjum pozbawia o. Pio prawa do sprawowania wszystkich funkcji kapłańskich, z wyjątkiem odprawiania Mszy św., ale bez uczestnictwa innych osób.
16 lipca 1933 r. - po licznych wizytacjach o. Pio otrzymał zezwolenie na spowiadanie i odprawianie Mszy św. w kościele.
1947 r. - o. Pio inicjuje budowę szpitala - Domu Ulgi w Cierpieniu, którego otwarcie nastąpi w 1956 r.
1950 r. - z inicjatywy o. Pio powstają pierwsze Grupy Modlitwy, które w 1968 r. Stolica Apostolska uznaje za zrzeszenia religijne.
22 września 1968 r. - o. Pio odprawia ostatnią w życiu Mszę św.
23 września 1968 r. - o godz. 2.30 rano o. Pio umiera. Tuż przed śmiercią goją się stygmaty.
2 MAJA 1999 - BEATYFIKACJA OJCA PIO
W dniu 2 maja odbyła się na Placu św. Piotra w Rzymie uroczysta beatyfikacja Sł. B. Ojca Pio z Pietrelciny. W uroczystościach wzięło udział ponad 500 tysięcy osób. Pielgrzymów było tak wielu, że zgromadzili się równocześnie pod Bazyliką św. Piotra, św. Jana na Lateranie, a część pojechała bezpośrednio do San Giovanni Rotondo, by w tym dniu modlić się przy grobie Ojca Pio, śledząc przebieg Mszy św. beatyfikacyjnej na ogromnym ekranie.
Zgodnie ze zwyczajem biskup diecezji, w której toczył się proces kanonizacyjny, przedstawił prośbę o beatyfikację O. Pio, przytaczając publicznie najważniejsze wydarzenia z życia Sługi Bożego, które uzsadaniają wyniesienie go do chwały ołtarzy. Następnie Papież wygłosił formułę beatyfikacyjną ogłaszając, że odtąd błogosławionego Ojca Pio Kościół będzie wspominał 23 września, czyli w dniu jego narodzin dla Nieba.
Obraz odsłonięty na placu św. Piotra
Msza Święta beatyfikacyjna
W obecności ponad 250 tys. pielgrzymów przybyłych do Rzymu z całego świata, Jan Paweł II ogłosił świętym włoskiego zakonnika ojca Pio z Pietrelciny.
"W imieniu Kościoła" - prosił kard. Jose Saraiva Martins, prefekt watykańskiej Kongregacji ds. Kanonizacyjnych papieża Jana Pawła II o kanonizację bł. o. Pio, który "żył wypełniając przykazanie miłości Boga i bliźniego. " Przez swoją pobożność, pokorę, odwagę i cierpliwość skromny kapucyn porusza świat i stał się wzorem dla ludzi" - powiedział kardynał. Po odśpiewaniu litanii do Wszystkich Świętych Jan Paweł II odczytał uroczysty akt kanonizacyjny ogłaszając o. Pio świętym całego Kościoła
Krótko przed godz. 10 Jana Paweł II pojawił się na placu św. Piotra w otwartym samochodzie witany owacyjnie przez ponad 250 tys. tys. pielgrzymów. Wielu z nich całą noc czuwało w okolicach palcu. Ci, którzy nie dostali się, mogli oglądać Mszę św. kanonizacyjną na kilkunastu telebimach rozstawionych w centrum Rzymu. Tysiące wiernych zebrały się także w miejscowości San Giovanni Rotondo na południu Włoch, gdzie żył i zmarł słynny stygmatyk oraz w pobliskiej Pietrelcinie, gdzie się urodził. Zaledwie trzy lata po beatyfikacji ojciec Pio jest jednym z najpopularniejszych spośród 457. świętych ogłoszonych do tej pory przez Jana Pawła II.
Razem z Papieżem Mszę św. kanonizacyjną koncelebrowało 53 biskupów i kapłanów. Znalazł się wśróed nich również Polak - ordynariusz drohiczyński bp Antoni Pacyfik Dydycz, wywodzący się z zakonu kapucynów, do których należał św. Ojciec Pio.
W oficjalnej delegacji włoskich władz znaleźli się wicepremier Gianfranco Fini, szef urzędu rady ministrów Gianni Letta, minister ds. Włochów na obczyźnie Mirko Tremaglia, rzecznik premiera Silvio Berlusconiego Paolo Buonaiuti, kilku innych jego współpracowników oraz ambasador Republiki Włoskiej przy Watykanie Raniero Avogadro.
Wśród tłumu pątników na Placu Św. Piotra nie zabrakło osób uzdrowionych za wstawiennictwem włoskiego zakonnika lub liczących na takie uzdrowienie. Jednym z nich był 9-letni chłopiec włoski Matteo Pio Colella, uzdrowiony za sprawą przyszłego świętego z ciężkiego zapalenia opon mózgowych. Jest on synem lekarza pracującego w szpitalu Dom Ulgi w Cierpieniu, założonego przez o. Pio w San Giovanni Rotondo i właśnie jego przypadek uznano za cud potrzebny do kanonizacji.
Ojciec Święty Jan Paweł II opuszcza Plac Św.Piotra po uroczystości kanonizacji Ojca Pio
