Strony główne godz. 08:30.
Ogłoszenia i Intencje godz.16:50.
S Z C Z Ę Ś Ć B O Ż E
Tym śląskim pozdrowieniem witamy Was na naszej stronie internetowej
Ojciec Święty Jan Paweł II, powiedział "Niech nie znika to piękne pozdrowienie "Szczęść Boże" i "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus". Pozdrawiajcie się tymi słowami, przekazując w ten sposób najlepsze życzenia (bliźnim). W nich zawarta jest wasza chrześcijańska godność. Nie dopuście, aby ją wam odebrano".
Jest nam niezmiernie miło, że odwiedziłeś naszą stronę. Znajdziesz na nich informacje o naszej posłudze duszpasterskiej, o wspólnotach, w których możesz pogłębiać swoją wiarę, a także dowiesz się co słychać w naszej parafii, jej historię.
Strona nasza od 20 lat (09.03.2004) mieści się na Serwerze "OPOKA" pod adresem http://www.nmpwelnowiec.katowice.opoka.org.pl/
Fundacja Opoka została powołana przez Konferencję Episkopatu Polski w dniu 5 czerwca 1998 r. Jej zadaniem jest służenie Kościołowi katolickiemu w Polsce w zakresie tworzenia systemu elektronicznej wymiany informacji oraz serwisu internetowego www.opoka.org.pl.
Informacje o naszej parafii można znaleźć również na serwisie społecznościowym FB (facebook)
pod adresem jak niżej:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100070016293938
SKARBONKA
Drodzy Parafianie i Przyjaciele parafii NMP Wspomożenia Wiernych.
Z serca dziękujemy za Waszą troskę i materialną pomoc w utrzymaniu naszej świątyni.
Bez wychodzenia z domu można wpłacać na podane konto bankowe.
"DANE KONTA".
WAŻNE
Zarządzenia, Komunikaty, inne pisma Bp Marka Szkudło administratora archidiecezji ,
biskupów pomocniczych i Konferencja Episkopatu Polski.
Treści tych dokumentów można przeczytać na końcu (dole)) strony.
Bp Marek Szkudło administratorem
archidiecezji katowickiej
Bp Adam Wodarczyk
Bp Grzegorz Olszowski
Zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego, od soboty 14 grudnia w archidiecezji katowickiej istnieje wakans, czyli sytuacja, w której stolica biskupia pozostaje nieobsadzona (kan. 418 §1).
Prawo kościelne precyzyjnie reguluje taką sytuację. W kanonie 419 zapisane jest, że "w wypadku wakansu stolicy, aż do ustanowienia administratora diecezjalnego, rządy diecezją przechodzą na biskupa pomocniczego, a gdy jest ich kilku, na najstarszego promocją; jeżeli zaś nie ma biskupa pomocniczego - na kolegium konsultorów, chyba że Stolica Święta zarządziła inaczej.
Kto tak przejmuje rządy diecezją, ma bezzwłocznie zwołać kolegium właściwe do wyznaczenia administratora diecezjalnego.
Jeden z kolejnych kanonów precyzuje, że "w ciągu ośmiu dni od uzyskania wiadomości o zawakowaniu stolicy biskupiej, kolegium konsultorów ma obowiązek wybrać administratora diecezjalnego, czyli tego, kto będzie tymczasowo rządził diecezją". Kolegium konsultorów wybrało bp. Marka Szkudło na administratora archidiecezji katowickiej.
Urząd będzie pełnił do czasu kanonicznego objęcia archidiecezji przez nowego arcybiskupa katowickiego, którego mianuje Ojciec Święty.
"... Działajcie tak jak działają ludzie poważni i roztropni ..."
MYŚL KSIĘDZA BOSKO.
Bolesne napięcia rodzinnego domu.
ks. Edward Staniek
Mieć dom, wspaniałego ojca i brata. Mieć chleb oraz miejsce przy ojcowskim stole i zostawić to wszystko, by wybrać życie, które jest zabawą... Taka decyzja jest szaleństwem. Syn chciał się bawić, chciał wykorzystać wolność i pieniądze wyłącznie do szukania przyjemności. I szalał, zaspokajał wszystkie najniższe pragnienia, które tłumił, gdy mieszkał w ojcowskim domu. Wydawało mu się, że wreszcie jest sobą.
Brakowało mu jednak roztropności. Nie pomyślał o tym, że przyjemność kosztuje, a pieniądze szybko znikają z kieszeni. W dodatku wyrafinowani ludzie zabawy doskonale wiedzą, jak się bawić cudzym kosztem. Potrafią wyciągnąć od innych ich oszczędności. Oni tworzą środowisko. Syn takiego środowiska szukał, za takim tęsknił i wreszcie znalazł. To było jego szczęście. Nawet się nie zorientował, kiedy ta droga doprowadziła go na dno nieszczęścia, a towarzysze zabawy się ulotnili.
Żeby przeżyć, trzeba było zamienić się w najemnego robotnika. I tak z trudem zarabiał na skromny posiłek, skoro pachniało mu jedzenie w korycie świń. Głód zmusił go do myślenia. Wspomniał rodzinny dom. Wspomniał uczciwą pracę najemników i smak chleba leżącego na rodzinnym stole.
Na szczęście mógł porównać swoje opłakane położenie z sytuacją panującą u jego ojca. Wyszedł z domu, więc wiedział, że taki dom jest. Jak do niego wrócić? Ileż trzeba upokorzeń, by podejść do ojca i przeprosić. Czuł, że miejsce przy stole już do niego nie należy. Ojciec wcale nie miał obowiązku mu przebaczyć. Musiał się liczyć z naganą i wszystkimi konsekwencjami. Dlatego poprosił jedynie o pracę najemnego robotnika.
Doświadczył trzech środowisk: ojcowskiego domu wypełnionego szczęściem, dyskoteki pełnej rozbawionych kumpli od kieliszka i seksu oraz gorzkiego chleba pasterza świń. Dopiero na końcu zaczął myśleć, jak porzucić pracę przy cudzych świniach i wrócić do ojcowskiego domu. Nie wiadomo, jak długo mogło trwać w nim wewnętrzne zmaganie. Ostatecznie zdecydował się na powrót do ojca.
Jezus w przypowieści ukazuje mechanizm nawrócenia. Kiedy syn odchodził od ojca, odwrócił się do niego plecami. Kiedy wracał, odwrócił się plecami do świń i do przyjaciół z dyskoteki. Wracał głodny, w łachmanach, brudny i śmierdzący. Był coraz bliżej domu. Niósł w sercu gorycz swej głupoty. Miał jednak tyle odwagi, że spojrzał w oczy rodzica i wyznał, że był głupi.
Decyzja odejścia z domu była głupia. Decyzja zerwania z grzechem była mądra. Zapłacił za tę lekcję mądrości wielką cenę. Tak wielką, że już nie będzie mu się chciało powtórzyć swego błędu. Zmądrzał. A ojciec czekał na mądrego syna, bo gdy był w rodzinnym domu, był głupi. Gdyby był mądry, to albo by z niego nie odszedł, albo jakiś czas po odejściu prosiłby ojca na wesele, pokazując pomnożony majątek.
W tej przypowieści ukazany jest jak na dłoni dramat młodego pokolenia. Takich młodych ludzi są tysiące. Są w rodzinnym domu i brakuje im odwagi, by z niego odejść. Trzeba mieć sporo siły, by po zyskaniu pełni dojrzałości i ujęciu w rękę dowodu osobistego odciąć pępowinę i zdać egzamin ze swej mądrości i wolności. Udowodnić sobie i rodzicom, że potrafi się żyć w oparciu o własne rozliczenie. Kto wchodzi w dwudziesty rok życia nie może już czekać na to, że tata kupi mu buty, a mama ugotuje obiad. Uzależnienie od domu rodzinnego należy do bardzo tragicznych w skutkach zniewoleń człowieka.
Obecnie mamy do czynienia jeszcze z innym obliczem rodzinnego dramatu. Oto mamusia lub tatuś nie są w stanie odstawić dziecka od piersi. To oni są uzależnieni od potomstwa. Syn ma trzydzieści lat i dalej należy do osesków, córka ma trzydzieści pięć lat i nie wolno jej chodzić tam, gdzie chce, bo musi o wszystko pytać rodziców. Ileż dramatów małżeńskich tu ma swe źródło. Ile rozdartych rodzin jedynie dlatego, że mama nie akceptowała synowej i zmusiła synka do tego, by wrócił do domu. Uzależniony od mamy zostawił żonę i dziecko i wrócił do mamusi.
To samo ma miejsce, gdy mama nie toleruje zięcia i nieustannie krytykuje go w oczach córki, dążąc do tego, by wróciła na jej łono, bo ona chce mieć całkowitą kontrolę nad nią i wnukiem. Uzależnienia rodzinne są niezwykle mocne i trzeba wielkiej siły ducha, aby się im przeciwstawić. Czasem młodzi płacą za to łzami, bo tata chce decydować o wszystkim albo mamusia ma pierwszy głos i cokolwiek byłoby zrobione nie tak, jak ona sobie życzy, jest przyjmowane z wielką awanturą.
Marnotrawny syn nie był uzależniony od ojca, a i ojciec nie zabiegał o uzależnienie go od siebie. Wychowywał dzieci do wolności i wierzył, że ta inwestycja się opłaci. Mądrość przyszła późno, ale jej fundamentem był wkład ojca w wychowanie.
Przypowieść pozwala prześledzić formy odniesień rodziców do dzieci i odwrotnie:
1. Uzależnienie dziecka od rodziców i rodziców od dziecka.
2. Źle wykorzystaną wolność i zaufanie rodziców przez dziecko, które szuka szczęścia w pogoni za przyjemnościami, a nie w doskonaleniu odpowiedzialności.
3. Nieumiejętność doboru towarzystwa i tworzenia środowisk, które mobilizują do wzrostu, a nie dołują człowieka.
4. Klęskę, gdy dziecko stoczy się do poziomu pasterzy świń i zostanie w tym środowisku już na zawsze, często uzależnione od alkoholu, narkotyków czy seksu.
5. W przypowieści jest też mowa o porządnym dziecku, które domu nie opuściło, nie było też uzależnione od ojca. Jego dramat polegał na tym, że nie nauczyło się przebaczać bratu.
Wspaniały ojciec, który miał sporo kłopotu ze swymi dziećmi. Liczy się jednak zawsze ostateczny wynik. Czy dom odniósł zwycięstwo i wychowane w nim serce wróci do niego? Może nie zawsze wróci przed śmiercią rodziców, ale kiedyś powróci i uzna, że w życiu zmarnowało wiele.
Skoro syn potrafił odbić się od dna i wrócić nie tylko do ojcowskiego domu, ale też do ojcowskiego stołu, to znak nadziei, że żadna rodzinna sytuacja, która uzależnia człowieka od innych i ogranicza jego wolność, nie jest w stanie zniewolić go do tego stopnia, by nie mógł zbudować w sercu domu pełnego ciepła i pachnącego dobrym chlebem dla wszystkich, którzy zapukają do jego drzwi. Nawrócenie jest zawsze możliwe tak długo, jak długo jesteśmy na ziemi. Trzeba jedynie śpieszyć się z powrotem do Ojca, który nas kocha, bo nie znamy dnia ani godziny. Nawrócenia nie wolno odkładać na jutro, bo takie odkładanie jest dowodem, że nasze decyzje ciągle są głupie, Bogu zaś najbardziej zależy na naszej mądrości, bo to ona swymi czynami oddaje chwałę Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu. Amen.
Cieszcie się, wy, którzy byliście smutni
IV Niedziela Wielkiego Postu nazywana jest niedzielą Laetare. Jej nazwa pochodzi od słów antyfony na wejście:
Laetare, Ierusalem: et conventum faci-te,
omnes qui diligitis eam:
gaudete cum laetitia, qui in tristitia fuistis :
ut exsultetis, et satiemini ab uberibus consolationis vestrae.
(Raduj się, Jerozolimo,
zbierzcie się wszyscy, którzy ją kochacie.
Cieszcie się, wy, którzy byliście smutni,
weselcie się i nasycajcie u źródła waszej pociechy.)
"Raduj się, wesel się Jerozolimo". To wezwanie do radości wydaje się czymś niezwykłym, jeśli zważymy na fakt, że właśnie jesteśmy na półmetku Wielkiego Postu. A jednak w tym czasie pokuty słyszymy nawoływanie do tego, by się radować. Kościół odpowiada na to wołanie. Dziś kapłani przyodziewają różowe szaty, porzucają wielkopostny fiolet. Dziś też można ozdabiać ołtarz kwiatami i podczas liturgii używać instrumentów muzycznych.
Tradycja niedzieli Laetare sięga do początków chrześcijaństwa. Zanim bowiem ustalono 40-dniowy post, czas pokuty rozpoczynał się od poniedziałku po IV niedzieli dzisiejszego Wielkiego Postu. Niedziela Laetare była więc ostatnim dniem radości.
Od XVI wieku tego dnia, zwanego również "Niedzielą Róż", w Rzymie w Bazylice św. Krzyża papież święcił złotą różę i wręczał ją osobie zasłużonej dla Kościoła. Zgromadzeni w Bazylice wierni obdarowywali się kwiatami symbolizującymi piękno, ale i ból cierpienia.
Od 12 kwietnia przeżywać będziemy w naszej parafii rekolekcje wielkopostne,
które poprowadzi o. Franciszek Bok - Superior wspólnoty oblackiej z Koszutki.
Plan rekolekcji wywieszony jest w gablotce i na naszej stronie internetowej.
Prosimy już teraz zarezerwować czas, aby godnie przeżyć ten okres nawrócenia.
Wielki Post trwa 40 dni i rozpoczyna się zawsze w Środę Popielcową. Jej data zależy od daty uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego. W Środę Popielcową kapłani na znak pokuty i umartwienia posypują nasze głowy popiołem. Do dobrego przeżycia tego czasu pomagają nam modlitwa, post i jałmużna. W niedziele Wielkiego Postu odprawiane są Gorzkie Żale, a w piątki - nabożeństwa Drogi Krzyżowej. W tym okresie w liturgii nie odmawia się hymnu "Chwała na wysokości Bogu", "Ciebie, Boże, chwalimy" oraz aklamacji "Alleluja".
POST.
Kościół zaleca post jako pomoc w pielęgnowaniu tej więzi z Panem Bogiem. A skoro tak, to z naszej strony musi być jakiś wysiłek, wyrzeczenie się. Może to być kawa, słodycze. I całkiem niekoniecznie robić jakieś duże postanowienia. Lepiej drobne, ale bardziej realne. Można np. w piątek nie najadać się do syta. Kościół w tym przypadku zaleca każdą formę umartwienia i to sam człowiek musi sobie ją wybrać. Post zawsze musi być wyrazem naszej miłości do Boga, a więc dobrowolnie obieramy jego taką lub inną formę. Na pewno jednak warto większą uwagę zwrócić na piątki. Tak jak każda niedziela jest Wielkanocą tygodnia, tak każdy piątek jest dniem Męki Pańskiej i przypomina, że to właśnie za mnie Bóg oddał swoje życie.
JAMUŻNA
Jałmużny są różne formy. Cokolwiek czynimy w życiu, musimy zawsze czynić z serca i za każdym razem uważać, żebyśmy nie występowali w roli sędziego. Dlatego nie dociekajmy, co ten człowiek z moją złotówką zrobi. To jest sprawa jego sumienia. Różne są formy jałmużny, np. dobrowolne wyrzeczenie się pokarmów, zrezygnowanie z drugiego dania na obiad, a zaoszczędzone pieniądze są przekazywane biednym. Takie połączenie postu z jałmużną ukazuje też, że każdy nasz czyn, jeśli wykonany z motywów naprawdę religijnych, ma mieć więź z miłością Boga i bliźniego. Jest też jeszcze tak zwana jałmużna duchowa. Być może ktoś potrzebuje naszego dobrego słowa, wsparcia moralnego, szczerej rozmowy, może potrzebuje, by go ktoś po prostu cierpliwie wysłuchał i nie potępił. Starajmy się go zrozumieć i pomóc mu. I nie sądźmy, bo sami też będziemy sądzeni.
Treść ORĘDZIA OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKAProszę naciśnąć na ww treśc Ojca Świętego.
Opracowano
na tydz. 30.03.2025. - 06.04.2025.
Po nacisnięciu na niżej podany napis można przejść na drugą część strony głównej.
"TREŚĆ LISTU".Proszę naciśnąć na ww treśc.
Abp Adrian Józef Galbas SAC - nowym arcybiskupem metropolitą warszawskim
Poniżej link do treści "KOMUNIKAT".
TREŚĆ KOMUNIKATU
Treść Słowa abp. Adriana GalbasaProszę naciśnąć na ww treśc.
Słowo Konferencji Episkopatu Polski z okazji rozpoczęcia nowego roku szkolnego 2024/2025
Poniżej link do treści "SŁOWA".
TREŚĆ SŁOWAADRIAN JÓZEF GALBAS ARCYBISKUP METROPOLITA KATOWICKI.
ZAPROSZENIE DO MODLITWY O POKÓJ
Poniżej link do treści "ZAPROSZENIA".
TREŚĆ Zaproszenia.ADRIAN JÓZEF GALBAS ARCYBISKUP METROPOLITA KATOWICKI.
Komunikat dot. działalności Bractwa Świętego Piusa X VH V-12 24
Poniżej link do treści "KOMUNIKATU".
TREŚĆ komunikatu.Słowo Konferencji Episkopatu Polski z okazji rozpoczęcia nowego roku szkolnego 2024/2025
Poniżej link do treści "SŁOWA".
TREŚĆ SŁOWAList KEP ws. ochrony życia z dn. 16.06.2024.
Poniżej link do treści "LISTU".
TREŚĆ LISTUStanowisko Rady Stałej KEP w sprawie prawnej ochrony ludzkiego życia.
Poniżej link do treści "STANOWISKA".
TREŚĆ STANOWISKAPoniżej link do treści "LISTU".
TREŚĆ LISTU.
DO PARAFII NAJŚWIĘTRZEGO SERCA PANA JEZUSA ORAZ PARAFII NAJŚWIĘTRZEJ MARII PANNY WSPOMOŻENIA WIERNYCH :
Poniżej link do treści DEKRETU.
TREŚĆ DEKRETU.Poniżej link do map z budynkami przynależnymi do Paraffi NMP Wspomożenia Wiernych.
Mapa 1.Mapa 2.Bloki na Słoneczna 24 (w budowie).
Poniżej podajemy link do treści listu podpisanego przez Przewodniczącego Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski.
TREŚĆ LISTU.