Strony główne godz. 11:15.
Ogłoszenia i Intencje godz.12:30
S Z C Z Ę Ś Ć B O Ż E
Tym śląskim pozdrowieniem witamy Was na naszej stronie internetowej
Ojciec Święty Jan Paweł II, powiedział "Niech nie znika to piękne pozdrowienie "Szczęść Boże" i "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus". Pozdrawiajcie się tymi słowami, przekazując w ten sposób najlepsze życzenia (bliźnim). W nich zawarta jest wasza chrześcijańska godność. Nie dopuście, aby ją wam odebrano".
Jest nam niezmiernie miło, że odwiedziłeś naszą stronę. Znajdziesz na nich informacje o naszej posłudze duszpasterskiej, o wspólnotach, w których możesz pogłębiać swoją wiarę, a także dowiesz się co słychać w naszej parafii, jej historię.
Strona nasza od prawie 19 lat (09.03.2004) mieści się na Serwerze "OPOKA" pod adresem http://www.nmpwelnowiec.katowice.opoka.org.pl/
Fundacja Opoka została powołana przez Konferencję Episkopatu Polski w dniu 5 czerwca 1998 r. Jej zadaniem jest służenie Kościołowi katolickiemu w Polsce w zakresie tworzenia systemu elektronicznej wymiany informacji oraz serwisu internetowego www.opoka.org.pl.
Informacje o naszej parafii można znaleźć również na serwisie społecznościowym FB (facebook)
pod adresem jak niżej:
Link do "FB"
Na stronie MSZE.info można znaleźć:
Najbliższe Msze Święte (po wpisaniu w "szukaj" miescowości), również Kościoły, Msze Św. za granicą, Informator, Modlitewnik, Święta, Patroni, Sanktuaria.
Link do stron internetowych na których online są Transmisje Mszy Świętej.
Wykaz katowickich parafii z godzinami odprawianych Mszy Św.
Limk do katowickich parafii (Można zmieniać miasta w wykazie i szukać parafii w wybranym mieście)
Link do stron internetowych na których online są Transmisje Mszy Świętej po polsku.
Link do listy Mszy Św. online w telewizji i radio.
LINK DOTYCZĄCY GŁOSU DZWONÓW KOŚCIOŁA NMP WSPOMOŻENIA WIERNYCH W KATOWICACH WEŁNOWCU.
(Proszę poczekać parę sekund albo wyłączyć reklamę)
SKARBONKA
Drodzy Parafianie i Przyjaciele parafii NMP Wspomożenia Wiernych.
Z serca dziękujemy za Waszą troskę i materialną pomoc w utrzymaniu naszej świątyni.
Bez wychodzenia z domu można wpłacać na podane konto bankowe.
"DANE KONTA".
WAŻNE
Zarządzenia, Komunikaty i inne pisma Metropolity Katowickiego Arcybiskupa Adriana Józefa Galbasa SAC
oraz biskupów pomocniczych.
Treści tych dokumentów można przeczytać na końcu (dole)) strony.
Abp Adrian Józef Galbas SAC
Bp Marek Szkudło
Bp Adam Wodarczyk
Bp Grzegorz Olszowski
"... Religia była i będzie w każdym czasie nauczycielką ludzi. Zawiera ona tak doskonałe prawo, że potrafi uginać się pod ciężarem czasów i przystosować się do różnych właściwości wszystkich ludzi ..."
MYŚL KSIĘDZA BOSKO.
Przypowieść o robotnikach w winnicy.
Przypowieść o robotnikach w winnicy ukazuje nam wielką dobroć Boga, Jego miłosierdzie, ale i obowiązek ciągłej aktywności człowieka w dążeniu do zbawienia. Już kolejny tydzień nauki w szkołach, pracy dzieci i młodzieży. Ich problemy związane z nauką powinny być w centrum naszej troski. Zastanówmy się wszyscy, czy i jak wypełniamy Chrystusowe napomnienia.
1. "Czemu stoicie bezczynnie?"
To pytanie zadaje Chrystus dzieciom, rodzicom, nauczycielom i nam wszystkim. Zdarza się bowiem, że nieraz wielu z nas zajmuje się wieloma sprawami, prowadzi bardzo aktywne życie, a nie zajmuje się tym, czym powinno się zajmować. I wtedy stajemy się zabiegani, a w rzeczywistości "stoimy bezczynnie". Na przykład sprawa wychowania naszych dzieci. Aby to wychowanie było dobre i skuteczne, musi je poprzedzić nasze samowychowanie. Wielu rodziców i nauczycieli nie wyszło jeszcze z kryzysu swojej wiary. Może się jakoś trzymają, może chodzą do kościoła, ale są tylko biernymi widzami, a nie uczestnikami. A może nie widać ich już w kościele, bo stoją gdzieś poza nim, bo tam im wygodniej, co zresztą często jest nieprawdą, rozmawiają sobie jak na spotkaniach towarzyskich, a czasem nawet palą papierosy i popijają piwkiem. Najgorsze jest to, że nierzadko trzymają przy sobie swoje dzieci, które praktycznie nie widzą wnętrza kościoła. "Czemu stoicie bezczynnie?" woła dziś do was Chrystus, drodzy rodzice i nauczyciele słabej, a może już zamierającej wiary. Idźcie do winnicy Chrystusowej, miejcie i wy swój początek roku! Już nie w szkole świata, ale w szkole Jezusa Chrystusa, gdzie na nowo, może od początku musimy się uczyć wiary przez słuchanie słowa Bożego, pełne uczestniczenie w Eucharystii, przez życie sakramentalne.
"Czemu stoicie bezczynnie?". To pytanie zadaje Chrystus rodzicom i nauczycielom przez dzieci przygotowujące się do pierwszego przyjęcia Komunii Świętej. Ile to dzieci w imię Jezusa zadało ojcu, matce czy wychowawcy pytania: Czemu nie wejdziesz ze mną do kościoła? Czemu nie idziesz ze mną do Komunii Świętej? Czemu nie robisz tego, co chcesz, abym ja robił?
2. "Co mamy czynić?"
Może kiedyś doświadczyliśmy bliskości Boga, kontemplując piękno przyrody, a może wtedy, gdy niespodziewanie spadło na nas nieszczęście, choroba albo gdy posłyszeliśmy słowo Boże i doznaliśmy miłosierdzia. Trzeba wtedy zacząć od konfesjonału i zapytać Boga przez kapłana: "Co mam czynić?". A potem z wielką cierpliwością i zawierzeniem Bogu pracować w winnicy Pańskiej, słuchając słowa Chrystusowego głoszonego w Kościele, czytając Pismo Święte i prasę katolicką, modląc się z wielką pokorą i posilając się Eucharystią.
3. "Idźcie i wy do winnicy"
Tak Pan zaprasza nas każdego dnia. Ale jeśli minęło już południe naszego życia, jak zacząć pracę w winnicy Pańskiej? Tak samo, jak zaczynają dzieci przygotowujące się do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej. Jeszcze raz wrócić do początku. Jeszcze raz zapytać, gdzie jest Bóg, gdzie jest sens życia i umierania. To punkt wyjścia, a dalsza droga? To konfesjonał i słowo pokornej modlitwy. Wejść w dialog z Bogiem wszędzie obecnym i mówić Mu: "Otwórz, Panie, nasze serca, abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego".
"Idźcie i wy do winnicy" zapraszasz nas, o Panie, każdego dnia. Czy będziemy stać bezczynnie, jak stali robotnicy z przypowieści? Czy będziemy się usprawiedliwiać, że nikt nas nie najął? Nie! Będziemy robić wszystko, by nie odkładać sprawy zbawienia swojej duszy na ostatnią chwilę. Oby nie było za późno!
ks. Szymon Nosal.
TREŚĆ ORĘDZIA.
Choć za patrona służby zdrowia uchodzi św. Łukasz, mało kto wie o jeszcze innych patronach lekarzy - świętych Kosmie i Damianie.
Kosma i Damian mogą stanowić przykład, że zjawiska takie jak "porządek i świat" w kulcie starożytnych świętych były dobrze znane znawcom epoki. Jednak te znane pojęcia nie przysłoniły ich sylwetki. Wręcz przeciwnie - ukazały cudowne dzieje ich działalności jako anargyrów, tzn. takich lekarzy, którzy za swe posługi nie pobierali opłat, dzięki czemu wielu swoich pacjentów pozyskiwali do wiary. Jak donoszą późniejsze przekazy o Kosmie i Damianie, sztuka lekarska swe powstanie zawdzięcza geniuszowi arabskiemu. W każdym razie kult Kosmy i Damiana, których uważano za braci, szybko ogarnął cały Wschód. Stosunkowo rychło dotarł także za Zachód. Symmach i Feliks III, papieże VI stulecia, poświęcili im w Rzymie kościoły.
Ich imiona pojawiły się w księgach liturgicznych oraz w kanonie mszalnym. Szczególnym nabożeństwem do dwóch braci lekarzy wyróżniał się cesarz Justyn I (w. VI), który wystawił ku ich czci w Konstantynopolu dwie świątynie. Cesarz Justynian wyznał, że ich pośrednictwu zawdzięcza wyzdrowienie. Dalszy intensywny rozwój kultu przypadł na wieki średnie i związał się z rozwojem średniowiecznych miast. Za patronów i orędowników obierali sobie Kosmę i Damiana chorzy, lekarze, aptekarze, potem także uniwersytety medyczne. Powstały wspaniałe mozaiki rzymskie w VI wieku, witraż Chartres (w. XIII) i obrazy Fra Angelica (w. XV). Liturgiczne święto obchodzimy 26 września. W tym dniu ponieśli oni śmierć męczeńską we wschodnio-syryjskim Cyrze. Znaczne relikwie obu braci znajdują się w kościele pod ich wezwaniem w Rzymie, jak również w katedrze w Amalfi, ale znajdują się także w skarbcu w Kościele Mariackim w Krakowie, o czym można się przekonać osobiście podczas wakacyjnego urlopu.
Patron dzieł miłosierdzia.
Patron Konferencji urodził się w Pouy we Francji 24 kwietnia 1581 roku w rodzinie ubogich gaskońskich rolników. Uczył się dzięki pomocy i wsparciu miejscowego proboszcza, który dostrzegł w nim nie tylko talent, ale i gotowość do ofiarnej służby biednym ludziom. Opowiadają, że jedną z prób, jakich doświadczył młody Wicek, nim ksiądz przyjął go na naukę, była wizyta w szpitalu, gdzie musiał pracować jako pielęgniarz. Zniósł próbę pozytywnie, a pamiętać należy o tym, że w XVI wieku w szpitalach panował smród, brud i warunki sanitarne były bardzo ciężkie. Dzięki ofiarności rodziców i rodzeństwa młody Wincenty mógł kontynuować studia teologiczne na Uniwersytecie w Paryżu. W 1600 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Pracował najpierw w duszpasterstwie parafialnym, a następnie jako kapelanem rodziny de Gondi. Dzień 25 stycznia 1617 roku staje się dla Wincentego dniem wyjątkowym, dniem przemiany jego życia. Jako gorliwy kapłan zatroskany o powierzoną sobie owczarnię wygłasza kazanie na temat spowiedzi generalnej z całego życia. Pod wpływem wygłoszonego słowa miały miejsce liczne nawrócenia, i od tego momentu ks. Wincenty zaczyna głosić konferencje i nauki (nazwane później misjami) w wiejskich parafiach, a w 1625 roku powołuje do istnienia Zgromadzenie Misji, które miało kontynuować jego pracę głoszenia Ewangelii ubogim jak również troszczyć się o przygotowanie i wykształcenie gorliwych kapłanów. Życie świętego Wincentego obfitowało w wiele "dziwnych" przygód, które on odczytał jako Boże znaki. Pewnego razu podczas morskiej podróży (miał zostać właśnie biskupem) statek Wincentego napadli piraci. został sprzedany na galery, potem pracował jako niewolnik arabskiego alchemika, następnie sprzedany innemu właścicielowi przy kopaniu rowów. Dając świadectwo swej wiary, przemienił serce swego nowego pana - byłego księdza, który zaparł się wiary ze strachu przed śmiercią... Przy jego pomocy powrócił do Francji. Doświadczywszy wielkiego upokorzenia ale i wielkiej łaski od Pana ks. Wincenty postanowił pozostać biedakiem i nie przyjmować żadnych godności, by jak najpełniej służyć potrzebującym.
Znając dobrze sytuacje materialną najbiedniejszych warstw społecznych i zdając sobie sprawę z faktu, iż nędza utrudnia zajmowanie się życiem religijnym, powołał do istnienia wiele stowarzyszeń charytatywnych, co w konsekwencji doprowadziło do założenia w 1633 roku Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia, których głównym zadaniem stała się praca na rzecz ubogich. Owa działalność misyjna i charytatywna sprawiła, że był człowiekiem znanym i cenionym w całej ówczesnej Francji. Bł. odnowicielem kościoła i przyczynił się do wskrzeszenie idei seminariów duchownych i renesansu życia wspólnotowego w całym kościele francuskim. Należał m.in. do Królewskiej Rady Sumienia, która decydowała o nominacjach na wyższe stanowiska kościelne.
Święty Wincenty a' Paulo zmarł 27 września 1660 roku w Paryżu. W roku 1729 został zaliczony w poczet świętych. A w roku 1885 został ogłoszony Patronem wszystkich Stowarzyszeń Miłosierdzia działających w Kościele Katolickim. Jego święto obchodzone jest w dniu 27 września. W tym dniu w Polsce obchodzi się Dni Rodziny Wincentyńskiej.
Wacław urodził się około 907 r. jako syn księcia czeskiego Wratysława I. Został wychowany przez swoją babkę św. Ludmiłę. Po śmierci ojca, mając 18 lat, objął rządy. Starał się o rozszerzenie chrześcijaństwa, popierając misjonarzy. Był hojny dla ubogich i życzliwy dla prostych. Miał przeciw sobie opozycję o tendencjach odśrodkowych i tradycyjno-pogańskich. Zginął z rąk siepaczy nasłanych przez rodzonego brata Bolesława Okrutnego w Starym Bolesławcu. Mordu miano dokonać u bram kościoła. Relikwie jego spoczywają w katedrze praskiej. Św. Wacław jest patronem Czech, Moraw, Pragi i katedry krakowskiej.
W ikonografii atrybutami św. Wacława są: anioł podający włócznię, aniołowie niosący jego trumnę, korona, sztylet, którym go zabito, zbroja rycerska z białym orłem na tarczy lub proporcu.
OBROŃCA ZIEMI CZESKIEJ
Kto z nas, Polaków, jeśli choć raz w życiu zwiedzał stolicę Czech, nie otarł się o miejsca związane z postacią św. Wacława, takie jak popularny praski deptak Václavské náměstí, z górującym nad nim konnym posągiem Świętego, czy bogato zdobiona klejnotami Kaplica Wacława na Hradczanach? Pewnie jednak niewielu ludzi w Polsce wie o tym, że współpatronem naszego narodowego sanktuarium, Katedry Wawelskiej, jest właśnie św. Wacław, i że to jego podobizna, obok wizerunku św. Stanisława, widnieje na krakowskiej pieczęci z XIV wieku.
Opraccował E.S.
Na tydz. 24.09.2023. - 01.10.2023.
Po nacisnięciu na niżej podany napis można przejść na drugą część strony głównej.
która zostanie przeprowadzona przez Parafialne Zespoły Caritas po mszach św. w niedzielę 24 września
Poniżej link do treści KOMUNIKATU.
TREŚĆ KOMUNIKATU.
Poniżej link do treści ZAPROSZENIA.
TREŚĆ ZAPROSZENIA.Poniżej link do treści "LISTU".
TREŚĆ LISTU.
OŚWIADCZENIE
PRZEWODNICZĄCEGO KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
W ZWIĄZKU Z PUBLIKACJAMI DOTYCZĄCYMI
METROPOLITY KRAKOWSKIEGO KARD. KAROLA WOJTYŁY
Poniżej link do treści "OŚWIADCZENIA".
TREŚĆ Oświadczenia.
STANOWISKO
RADY STAŁEJ KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
WOBEC DZIAŁAŃ JANA PAWŁA II
ODNOSZĄCYCH SIĘ DO PRZESTĘPSTW SEKSUALNYCH WOBEC MAŁOLETNICH
Poniżej link do treści "STANOWISKA".
TREŚĆ komunikatu.DO PARAFII NAJŚWIĘTRZEGO SERCA PANA JEZUSA ORAZ PARAFII NAJŚWIĘTRZEJ MARII PANNY WSPOMOŻENIA WIERNYCH :
Poniżej link do treści DEKRETU.
TREŚĆ DEKRETU.Poniżej link do map z budynkami przynależnymi do Paraffi NMP Wspomożenia Wiernych.
Mapa 1.Mapa 2.Bloki na Słoneczna 24 (w budowie).
Poniżej podajemy link do treści listu podpisanego przez Przewodniczącego Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski.
TREŚĆ LISTU.