S Z C Z Ę Ś Ć B O Ż E
Tym śląskim pozdrowieniem witamy Was na naszej st«ronie internetowej
Ojciec Święty Jan Paweł II, powiedział "Niech nie znika to piękne pozdrowienie "Szczęść Boże" i "Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus". Pozdrawiajcie się tymi słowami, przekazując w ten sposób najlepsze życzenia (bliźnim). W nich zawarta jest wasza chrześcijańska godność. Nie dopuście, aby ją wam odebrano".
Jest nam niezmiernie miło, że odwiedziłeś naszą stronę. Znajdziesz na nich informacje o naszej posłudze duszpasterskiej, o wspólnotach, w których możesz pogłębiać swoją wiarę, a także dowiesz się co słychać w naszej parafii, jej historię.
Strona nasza od ponad 17 lat mieści się na Serwerze "OPOKA" pod adresem http://www.nmpwelnowiec.katowice.opoka.org.pl/
Fundacja Opoka została powołana przez Konferencję Episkopatu Polski w dniu 5 czerwca 1998 r. Jej zadaniem jest służenie Kościołowi katolickiemu w Polsce w zakresie tworzenia systemu elektronicznej wymiany informacji oraz serwisu internetowego www.opoka.org.pl.
Informacje o naszej parafii można znaleźć również na serwisie społecznościowym FB (facebook)
pod adresem jak niżej:
Link do "FB"
Link do stron internetowych na których online są Transmisje Mszy Świętej.
Link do stron internetowych na których online są Transmisje Mszy Świętej po polsku.
Link do listy Mszy Św. online w telewizji i radio.
LINK DOTYCZĄCY GŁOSU DZWONÓW KOŚCIOŁA NMP WSPOMOŻENIA WIERNYCH W KATOWICACH WEŁNOWCU.
SKARBONKA
Drodzy Parafianie i Przyjaciele parafii NMP Wspomożenia Wiernych.
Z serca dziękujemy za Waszą troskę i materialną pomoc w utrzymaniu naszej świątyni.
W czasie zagrożenia pandemią gdy liturgia celebrowana jest z ograniczoną ilością wiernych można
to bezpiecznie uczynić bez wychodzenia z domu wpłacając na nw. konto bankowe.
"DANE KONTA".
WAŻNE
Zarządzenia, Komunikaty i inne pisma Metropolity Katowickiego Arcybiskupa Wiktora Skworca
Treści tych dokumentów można przeczytać na końcu strony.
"... Religia jest jedynym solidnym pocieszeniem pośród zmartwień i biedy tego życia. Ona sama zabezpiecza nam szczęśliwość w czasie i w wieczności ..."
MYŚL KSIĘDZA BOSKO.
WAŻNE
Dla rodziców wysyłających dzieci na kolonie lub obozy podczas wakacji.
Wzór "Oświadczenia" dla rodziców w sprawie warunków wykonywania praktyk religijnych swoich dzieci na koloniach i obozach można znależć w zakładce "Gazetka parafialne i inne".
Pragnienie pokarmu niebieskiego.
Dzisiejszy fragment Ewangelii prowadzi nas do Eucharystii, bowiem scena rozmnożenia chleba jest zapowiedzią pokarmu niebieskiego. Warto więc w kontekście tej tajemnicy jeszcze raz uświadomić sobie jej istotę. Uczyńmy to przez przywołanie niepowtarzalnego spotkania Benedykta XVI z dziećmi. Wieczorem 15 października 2005 r. na pl. św. Piotra papież spotkał się z włoskimi dziećmi, które w tym roku przyjęły I Komunię Świętą. Na spotkanie przybyło ponad 150 tys. dzieci, a także rodzice, kapłani, katecheci. Po liturgii słowa Ojciec Święty odpowiedział na pytania siedmiorga dzieci, a następnie przewodniczył adoracji eucharystycznej.
Najpierw pytanie zadała Andrea: "Drogi Papieżu, jak wspominasz dzień Twojej I Komunii?". Odpowiedź była następująca:
Tego dnia świeciło słońce, kościół był piękny, grała muzyka, było wiele pięknych rzeczy, które pamiętam. Było nas blisko trzydzieścioro chłopców i dziewcząt z naszej małej wioski, w której mieszkało nie więcej niż 500 osób. Ale wśród tych wszystkich radosnych i pięknych wspomnień najważniejsza była jedna myśl i to samo powiedział wasz przedstawiciel zrozumiałem, że Jezus przyszedł do mojego serca, odwiedził właśnie mnie. A z Jezusem sam Bóg jest ze mną. I że jest to dar miłości, który rzeczywiście wart jest więcej niż wszystko inne, co może dać mi życie; i dlatego napełniła mnie naprawdę wielka radość, bo Jezus przyszedł do mnie. I zrozumiałem, że teraz rozpoczyna się nowy etap w moim życiu. Miałem dziewięć lat, wiedziałem, że w tym momencie ważne jest, bym dochował wierności temu spotkaniu, tej komunii. Na ile potrafiłem, obiecałem Panu: «Chciałbym być z Tobą zawsze» i modliłem się: «Ale przede wszystkim to Ty bądź ze mną». I tak potoczyło się moje życie. Dzięki Bogu Pan zawsze trzymał mnie za rękę, prowadził mnie również w trudnych sytuacjach. I w ten sposób ta radość I Komunii stała się początkiem wspólnej wędrówki. Mam nadzieję, że również dla was wszystkich I Komunia, którą przyjęliście w Roku Eucharystii, będzie początkiem przyjaźni z Jezusem na całe życie. Będzie początkiem wspólnej wędrówki, bo kiedy idziemy z Jezusem, idziemy dobrą drogą i życie staje się dobre.
W tych prostych słowach skierowanych do dzieci zawarta jest niezwykła głębia, która ukazuje Jezusa Eucharystycznego jako drogę oraz pokarm dający siły w wędrówce do Ojca.
Ciekawe było też pytanie Anny: "Drogi Papieżu, czy możesz nam wyjaśnić, co miał na myśli Jezus, gdy powiedział ludziom, którzy szli za Nim: «Ja jestem chlebem życia»?".
Papież odpowiedział w sposób bardzo konkretny: Najpierw musimy chyba wyjaśnić, co to jest chleb. Dziś nasza kuchnia jest bardzo wyszukana i składa się z różnych pokarmów. Ale w skromniejszych warunkach chleb jest podstawą wyżywienia i jeśli Jezus nazywa siebie chlebem życia, to chleb jest powiedzmy symbolem obejmującym wszelki pokarm. Tak jak musimy odżywiać nasze ciało, by żyć, podobnie również i duch, nasza dusza, potrzebuje pokarmu. My, ludzie, mamy nie tylko ciało, ale również duszę; jesteśmy osobami myślącymi i posiadającymi wolną wolę, inteligencję i musimy odżywiać również naszego ducha, duszę, aby mogła dojrzewać, aby mogła rzeczywiście w pełni się rozwinąć. A zatem, jeśli Jezus mówi: «Ja jestem chlebem życia», chce przez to powiedzieć, że to On jest dla naszej duszy, dla człowieka wewnętrznego tym pokarmem, którego potrzebujemy, ponieważ dusza również musi się odżywiać. I nie wystarczają same dzieła techniki, choć są tak bardzo ważne. Potrzebujemy właśnie tej przyjaźni z Bogiem, który pomaga nam podejmować słuszne decyzje. Musimy dojrzewać jako ludzie. Innymi słowy, Jezus żywi nas, abyśmy stawali się osobami naprawdę dojrzałymi, a nasze życie było dobre.
Zatem ów pokarm pomaga w stawaniu się prawdziwie człowiekiem. Regularne przystępowanie do Komunii Świętej oraz pomnażanie łask związanych z tym sakramentem sprawiają, że człowiek tworzy w sobie jeszcze bardziej wyrazisty obraz Chrystusa, staje się Jego ikoną.
I jest jeszcze jedna odpowiedź papieża, który sprowokowany pytaniem Andrei: "Jezus jest obecny w Eucharystii. Jak to możliwe, przecież Go nie widzę?" odpowiedział:
Tak, nie widzimy Go, ale jest przecież tak wiele rzeczy, których nie widzimy, a one istnieją i są bardzo istotne. Na przykład nie widzimy naszego rozumu, a przecież mamy rozum. Nie widzimy naszej inteligencji, a mamy ją. Jednym słowem, nie widzimy naszej duszy, a przecież ona istnieje i widzimy tego efekty, bo możemy mówić, myśleć, decydować itp. Podobnie nie widzimy też, na przykład, prądu elektrycznego, a jednak wiemy, że istnieje, bo widzimy, że ten mikrofon działa, widzimy palące się światła. Jednym słowem, właśnie tego, co najgłębsze, tego, od czego rzeczywiście zależy życie i świat, nie widzimy, ale możemy zobaczyć, poczuć tego efekty. Elektryczności, prądu nie widzimy, ale widzimy światło. I tak dalej. Podobnie nie widzimy naszymi oczyma zmartwychwstałego Pana, ale widzimy, że tam, gdzie jest Jezus, ludzie się zmieniają, stają się lepsi. Potrafią żyć w pokoju, pojednać się itp. A zatem nie widzimy samego Pana, ale widzimy skutki Jego obecności i dlatego możemy zrozumieć, że Jezus jest obecny. Jak powiedziałem, właśnie rzeczy niewidzialne są najgłębsze i najważniejsze. Wychodźmy zatem na spotkanie temu Panu, który jest niewidzialny, ale mocny i pomaga nam dobrze żyć.
Czyż nie jest to przejrzyste przedstawienie wielkiej tajemnicy Eucharystii nie tylko dzieciom, ale i dorosłym? W tych słowach zawarta jest myśl, którą odczytujemy w dzisiejszym fragmencie Ewangelii. Aby zostać nakarmionym przez Chrystusa, trzeba najpierw wyjść przed Niego. Pamiętajmy o tym, gdy nie będziemy mieli ochoty pójść do spowiedzi lub przyjść do kościoła.
ks. Janusz Mastalski
ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO ŚWIATOWY DZIEŃ DZIADKÓW I OSÓB STARSZYCH MODLITWA
NA ŚWIATOWY DZIEŃ DZIADKÓW
I OSÓB STARSZYCH
Dziękuję Ci, Panie,
za ukojenie w Twojej obecności.
Nawet gdy jestem samotny,
jesteś moją nadzieją i moją ufnością,
od mej młodości jesteś moją skałą i twierdzą!
Dziękuję Ci, że dałeś mi rodzinę
i pobłogosławiłeś mnie długim życiem.
Dziękuję Ci za chwile radości i trosk,
za marzenia już spełnione
i te, które jeszcze przede mną.
Dziękuję Ci za ten czas owocowania na nowo,
do którego mnie wzywasz.
Umocnij, o Panie, moją wiarę,
uczyń mnie narzędziem Twojego pokoju,
naucz mnie przygarniać tych, którzy cierpią bardziej niż ja,
abym nigdy nie przestał marzyć
i opowiadać nowym pokoleniom o Twoich cudach.
Chroń i prowadź papieża Franciszka i cały Kościół,
aby światło Ewangelii dotarło do każdego zakątka ziemi.
Ześlij, o Panie, swego Ducha, aby odnowić świat,
aby ucichła burza pandemii,
ubodzy doznali pocieszenia i ustały wszelkie wojny.
Wspieraj mnie w słabości
i pomagaj żyć pełnią życia w każdej chwili, którą mi dajesz,
w pewności, że jesteś ze mną przez wszystkie dni,
aż do skończenia świata.
Amen.
ODWIEDZINY BABĆ I DZIADKÓW ORAZ INNYCH SAMOTNYCH OSÓB STARSZYCH
Anna
pochodziła z rodziny kapłańskiej z Betlejem. Hebrajskie imię Anna w języku polskim znaczy tyle, co "łaska". Od IV wieku do dzisiaj pokazuje się przy Sadzawce Owczej w Jerozolimie miejsce, gdzie stał dom Anny i Joachima. Obecnie wznosi się na nim trzeci z kolei kościół. Wybudowali go krzyżowcy.
Św. Anna jest patronką diecezji opolskiej, miast, m.in. Hanoveru, oraz kobiet rodzących, matek, wdów, położnic, ubogich robotnic, górników kopalni złota, młynarzy, powroźników i żeglarzy.
Św. Joachim
miał pochodzić z zamożnej i znakomitej rodziny. Już samo jego imię miało być prorocze, gdyż oznacza tyle, co "przygotowanie Panu". Miał pochodzić z Galilei. W dawnej Polsce czczony był jako "protektor Królestwa". Kiedy Maryja była jeszcze dzieckiem, miał pożegnać ziemię. Razem ze św. Anną patronują małżonkom.
Od dawna biblistów interesował problem, dlaczego Ewangeliści podają dwie odrębne genealogie Pana Jezusa: inną przytacza św. Mateusz (Mt 1, 1-18), a inną - św. Łukasz (Łk 3, 23-38). Przyjmuje się dzisiaj dość powszechnie, że św. Mateusz podaje rodowód Chrystusa Pana wymieniając przodków św. Józefa, podczas gdy św. Łukasz przytacza rodowód Pana Jezusa wymieniając przodków Maryi. Według takiej interpretacji ojcem Maryi nie byłby wtedy św. Joachim, ale Heli. Być może imię Joachim jest apokryficzne. Możliwe także, że Heli miał drugie imię Joachim. Sprawa jest nadal otwarta.
Polska chlubi się wieloma sanktuariami św. Anny: na Górze św. Anny w pobliżu Brzegu Głogowskiego, w Jordanowie, w Selnikach, w Grębocicach, w Stoczku koło Lidzbarka Warmińskiego, w Kamiance. Największej jednak czci doznaje św. Anna w Przyborowie koło Częstochowy i na Górze Św. Anny koło Opola. Sanktuarium opolskie należy do najsłynniejszych w świecie tak dalece, że figura św. Anny doczekała się uroczystej koronacji papieskimi koronami 14 września 1910 r. Nawiedził je papież Jan Paweł II 21 czerwca 1983 roku podczas swej II pielgrzymki do Polski. Cudowna figura św. Anny wykonana jest z drzewa bukowego i liczy 66 cm wysokości. Przedstawia ona św. Annę piastującą dwoje dzieci: Maryję, której była matką, i Pana Jezusa, dla którego była babką (św. Anna Samotrzecia). Wszystkie trzy figury są koronowane. Początkowo była tylko jedna postać św. Anny (wiek XV). Potem dodano postacie Maryi i Jezusa (wiek XVII), umieszczając je przy głowie św. Anny.
Przedstawiamy kilka informacji na temat Sanktuarium Św Anny na górze Św. Anny w województwie opolskim.
Historia sanktuarium
Na Górę św. Anny pielgrzymowano zapewne już w zamierzchłych czasach, ale miejsce to zaczęło przyciągać pielgrzymów od zapoczątkowania na nim kultu św. Anny, w XV wieku. Około roku 1480 właściciel Poręby - wioski leżącej u podnóża góry - Krzysztof Strzała i jego syn Krystek zaciągnęli znaczne pożyczki, prawdopodobnie celem zbudowania kościoła na szczycie należącej do nich góry. W 1516 roku biskup wrocławski Jan Turzo podpisał w Nysie dokument, z którego wynikało, że kolejny właściciel Poręby Mikołaj Strzała przekazał kościół św. Anny na Górze Chełmskiej opiece duszpasterskiej proboszcza parafii w Leśnicy. Przyjmuje się zatem 1480 rok za początek annogórskiego sanktuarium. Góra szybko stała się miejscem pielgrzymkowym, a jego rangę podniosło przekazanie mu, obecnie czczonej, gotyckiej figurki wraz z umieszczonymi w niej relikwiami św. Anny, wpoczątkach XVII.
Dalszy rozwój tego miejsca związany był z losami wywodzącej się spod Wielunia rodziny Gaszynów. W 1631 roku stali się oni właścicielami Żyrowej, a w 1637 nabyli Porębę wraz z Górą św. Anny. Hrabia Melchior Gaszyna po wielu latach starań sprowadził na Górę Chełmską małopolskich franciszkanów - reformatorów z klasztoru w pobliskich Gliwic. Oficjalne przekazanie zakonnikom kościoła oraz terenu pod przyszły klasztor i ogród nastąpiło 6 sierpnia 1656 roku. Franciszkanie pozostali na Górze św. Anny do dziś, choć trzykrotnie w ciągu kilkusetletniego pobytu byli usuwani z klasztoru. Pierwotnie na Górze św. Anny stał drewniany kościół, a z czasem wzniesiony murowany. Zbudowano też dziedziniec otoczony krużgankami, zwany dziś Rajskim Placem. Kolejny dobrodziej franciszkanów Jerzy Gaszyna przystąpił do budowy kalwarii na wzór Kalwarii Zebrzydowskiej. Dzieła jego dokończył Antoni Gaszyna zwany Mocnym w 1764 roku. Góra św. Anny stawała się szybko centralnym miejscem życia religijnego w tej części Śląska. Aby mógł pomieścić licznych pielgrzymów wybudowano najpierw Grotę Lurdzką (1912-1914), a potem Dom Pielgrzyma (1929-1938) na około 2000 miejsc.
BAZYLIKA ŚW. ANNY
Pierwszy kościół pod wezwaniem św. Anny istniał na Górze Chełmowej z całą pewnością przed 1516 rokiem. Pierwsza urzędowa wzmianka o jego istnieniu pochodzi z 1516 roku i znajduje się w piśmie biskupa wrocławskiego Jana V Turzo. W dokumencie tym znalazł się zapis o przekazaniu przez Mikołaja Strzałę kaplicy na Górze Chełmskiej w zarząd proboszcza z Leśnicy. Tradycja mówi, iż fundatorami tego kościoła byli prawdopodobnie poprzednicy Mikołaja Strzały - Krzysztof Strzała i jego syn Krystek. Rok 1480 przyjmuje się jako początek annogórskiego sanktuarium. Fundatorami materialnej substancji sanktuarium byli kolejni - po rodzie Strzałów - właściciele Góry Chełmowej - Gaszynowie, którzy przybyli w te okolice z ziemi wieluńskiej w 1631 roku i patronowali sanktuarium przez 200 lat. Melchior Ferdynand Gaszyna sprowadził na górę małopolskich franciszkanów, którzy przybyli w 1655 roku i początkowo zamieszkali w pobliżu góry, a z czasem przenieśli się do drewnianego klasztoru wybudowanego na jej szczycie. Oficjalnie kościół przekazano zakonnikom 6 sierpnia 1656 r. W 1673 roku kościół został rozbudowany przez rodzinę Gaszynów i na nowo konsekrowany przez biskupa wrocławskiego Karola Franciszka Neandra de Peterdorf w dniu 30 kwietnia 1673 roku. Wraz z przybyciem franciszkanów rozpoczęto budowę pierwszego, drewnianego klasztoru, który ukończono w latach 1655-1659 i służył zakonnikom aż do powstania klasztoru murowanego w 1749 r. W pięć lat po zakończeniu tej budowy rozebrano zmurszałą wieżę wznosząca się nad kościołem. Znaleziono tam między innymi trzy monety posiadające wizerunek królewski z napisem Zygmunt III (1587-1632), a także wybite lata: "1623" i "1624".
Obecny wystrój o charakterze gotycko-barokowym bazylika otrzymała w latach 1957-1962 podczas restauracji dokonanej pod kierownictwem rodziny Józefa i Marii Mitschke z Głuchołaz. Na pamiątkę jubileuszu 500-lecia sanktuarium, w XIX wiecznej kaplicy urządzono w latach 1979-1980 kaplicę-votum ku czci Matki Boskiej Częstochowskiej.
Papieską rangę bazyliki mniejszej otrzymał kościół św. Anny staraniem opolskiego biskupa Alfonsa Nossola w 1980 roku z racji jubileuszu 500-lecia istnienia sanktuarium. 21 czerwca 1983 roku gościem sanktuarium był Ojciec Święty Jan Paweł II. Upamiętnia to wydarzenie marmurowa tablica na filarze w prezbiterium, tablica na zewnątrz kościoła oraz pobliski pomnik Ojca Św. wzniesiony w 2000r.
Bazylika to kościół jednonawowy, murowany z kamienia, o wymiarach 38 x 12 x 12 m, wybudowany w stylu renesansowo-barokowym. Sklepienie w nawie jest kolebkowe z lunetami, a w prezbiterium: kolebkowo-krzyżowe. Malowidła na sklepieniu wzdłuż środkowego przejścia nawiązują do życia św. Anny. Podobnie jak w zabytkowej figurce, św. Anna schodzi na drugi plan. Najważniejszy jest Jezus. On jest Tym, który daje życie wieczne.
W oknie prezbiterium znajduje się bogaty artystycznie witraż, przedstawiający św. Annę i franciszkanów wchodzących na górę. Dwa pozostałe witraże w prezbiterium przedstawiają postacie sławnych kaznodziejów franciszkańskich: św. Jana Kapistrana i św. Bernardyna z Sieny. Dwa witraże z postaciami patronów Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, znajdują się na północnej ścianie. Pozostałe malowidła w bazylice to kompozycja obrazów znajdujących się na łuku łączącym nawę główną z prezbiterium: scena ukrzyżowania Jezusa, Adam i Ewa, Ofiara Abrahama, Boże Narodzenie, Eucharystia. Ostanie dwa malowidła na sklepieniu bazyliki przedstawiają sceny z życia franciszkańskiego: przybycie franciszkanów na Górę św. Anny, powitanie pielgrzymów. Nad bocznym wyjściem wisi olejny obraz Teisena - Święta Rodzina.
W bazylice jest sześć ołtarzy bocznych: Matki Bożej, św. Piotra z Alkantry, św. Antoniego z Padwy, św. Franciszka, św. Jadwigi Śląskiej i św. Józefa. Na uwagę zasługują także organy. Trudno ustalić, kiedy zbudowano je po raz pierwszy. Wiadomo, że w 1877 r. organomistrz Brauner z Kłodzka zbudował organy, które grały do 1936 r., kiedy podjęto decyzję o budowie nowego instrumentu. Organy budowano do wybuchu II wojny światowej i chociaż nie zostały dokończone, służyły przez wiele lat. Odnowiony instrument poświęcono 26 lipca 1998 r.
Św. Charbel urodził się w 1828 roku w maronickiej wiosce. Mając 23 lata, wstąpił do zakonu, skończył studia teologiczne i filozoficzne, a po święceniach został wysłany do klasztoru maronitów w Annaya. Po 23 latach życia we wspólnocie zamieszkał w pustelni, na wysokości 1400 m n.p.m. Jego cela miała 6 m kw. Był w niej materac, stół, kamień służący za krzesło, lampa oliwna oraz książki do modlitwy. Jadał raz dziennie, proste potrawy, bez mięsa i owoców. Pił tylko wodę. Gdy zmarł w 1898 r., nad jego grobem zaczęło pulsować w nocy światło jaśniejsze niż dzienne. Gdy wydobyto i otwarto trumnę, okazało się, że ciało jest nienaruszone. W takim stanie pozostało aż do dnia beatyfikacji. Trumnę św. Charbela otwierano kilkakrotnie, ostatni raz na rok przed kanonizacją. Wtedy, po uniesieniu wieka, ukazały się kości koloru czerwonego.
Sarbeliusza beatyfikował w ostatnich dniach Soboru Watykańskiego II, tj. do 5 grudnia 1965 roku papież Paweł VI. Mówił wtedy: "Eremita z gór Libanu zaliczony zostaje do grona błogosławionych.
To pierwszy wyznawca pochodzący ze Wschodu, którego umieszczamy wśród błogosławionych według reguł obowiązujących aktualnie w Kościele katolickim. Symbol jedności Wschodu i Zachodu! Znak zjednoczenia, jakie istnieje między chrześcijanami całego świata! Jego przykład i wstawiennictwo są dzisiaj bardziej konieczne, niż były kiedykolwiek. (...) Właśnie ten błogosławiony zakonnik z Annaya powinien służyć nam za wzór, ukazując nam absolutną konieczność modlitwy, praktykowania cnót ukrytych i umartwiania siebie. Kościół bowiem wykorzystuje również dla celów apostolskich ośrodki życia kontemplacyjnego, gdzie wznoszą się do Boga, z zapałem, który nigdy nie stygnie, uwielbienie i modlitwa". Kanonizacja nastąpiła po zatwierdzeniu cudu uzdrowienia kobiety chorej na raka. Należy zauważyć, że wśród wielu osób, które doznały cudu za wstawiennictwem św. Charbela, znajdują się prawosławni, muzułmanie, wyznawcy innych religii, jak również niewierzący.Ten sam papież kanonizował Sarbeliusza 9 października 1977 r. (za: brewiarz.pl).
Tego roku obchodzimy po raz pierwszy liturgiczne wspomnienie Świetych Marty, Marii i Łazarza. Było to rodzeństwo, które Jezus często odwiedzał.
Św. Marta była siostrą Marii i Łazarza. Razem mieszkali w Betanii, miasteczku położonym na zboczu Góry Oliwnej, oddalonej o niecałe 3 km na wschód od Jerozolimy. Rodzeństwo to cieszyło się szacunkiem w okolicy. Również "Jezus miłował Martę i jej siostrę i Łazarza" (J 11,5). Gdy w czasie swoich wędrówek znalazł się z apostołami w Jerozolimie, opuszczał hałaśliwe miasto i udawał się do cichej Betanii. Rodzeństwo przyjmowało Go z radością i życzliwością. Łazarz był chorowity, Maria zaś była typem kontemplacyjnym, więc Marta musiała troszczyć się o wszystko. Ona była gospodynią domową. Maria słuchała słów Mistrza, a "Marta uwijała się koło rozmaitych posług" (Łk 10,40). Była wszędzie tam, gdzie wymagały tego jej obowiązki gospodyni. Pewnego razu poniósł ją temperament: "Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy posługach? Powiedz jej, żeby mi pomogła" (Łk 10,40). Ona wyznała swoją wiarę: "Ja mocno wierzę, żeś Ty jest Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat" (J 11, 21), i wskrzesił jej brata. Tak widzieli ją ewangeliści w swoich księgach. Ręce Marty nie spoczęły nawet po śmierci.
Św. Martę przedstawia się z pękiem kluczy za pasem i łyżką kuchenną - symbolami gospodarstwa domowego, a także czasami ze smokiem - szatanem prowadzonym przez nią na pasku i kropionym wodą święconą.
Chrystus w domu Marty
Obraz Jana Vemeera
Święta Maria.
Maria była siostrą Marty i Łazarza. Uwierzyła w Chrystusa jeszcze przed wskrzeszeniem brata (J 11, 1-44). Była tą kobietą, która według słów Jezusa "wybrała dobrą cząstkę" (Łk 10, 42), słuchając słów Zbawiciela. To ona namaściła Jego nogi drogocenną maścią nardową (J 12, 3). Według Tradycji Maria i Marta były w gronie niewiast, które pospieszyły do grobu Jezusa z wonnościami. Po męczeńskiej śmierci archidiakona Stefana i rozpoczęciu w Jerozolimie prześladowania wyznawców Chrystusa, Żydzi wygnali sprawiedliwego Łazarza. Siostry opuściły Palestynę wraz z bratem i pomagały mu głosić Ewangelię w różnych krainach.
Święty Łazarz.
Łazarza znamy go z Ewangelii św. Jana (J 11, 1-44; 12, 1-11) jako brata Marii i Marty. Gdy z obawy przed Żydami Jezus przebywał w Zajordanii, dotarła do niego wiadomość o śmierci Łazarza. Powrócił wtedy - po odczekaniu - do Judei i udał się do Betanii. Św. Jan Ewangelista szczegółowo opisuje scenę Jego spotkania z siostrami i dialog z Martą, a następnie głębokie wzruszenie Jezusa i wskrzeszenie Łazarza. Dowiadujemy się także o reakcji Żydów, którzy nie mogli zaprzeczyć faktom, ale jeszcze bardziej znienawidzili Jezusa. Ta niechęć dotknęła także Łazarza. Ewangelista Jan opisuje także inny pobyt Jezusa w domu Łazarza na dzień przed Jego wjazdem do Jerozolimy (J 12, 1-11). Milczenie ewangelii o dalszych losach Łazarza uzupełnili anonimowi pisarze chrześcijańscy.
Na Wschodzie najbardziej znana była legenda, która uczyniła Łazarza biskupem Cypru i tam umieściła jego - drugi - grób. Pewną rolę w rozwoju kultu odegrała też tzw. niedziela Łazarza, jedna z ostatnich niedziel Wielkiego Postu, w którą odczytywano ewangelię o jego wskrzeszeniu i dokonywano skrutynium przed dopuszczeniem do chrztu. Na Zachodzie w cyklu legend prowansalskich i burgundzkich pojawiła się w dość późnym średniowieczu opowieść o skazaniu świętego rodzeństwa z Betanii na wygnanie. Umieszczono ich na statku bez steru, który odepchnięto od brzegu. Po wielu miesiącach tułaczki przybyli oni do Marsylii. Łazarz miał być pierwszym biskupem tego miasta. Inne opowiadania wskazują na Autun i Avallon jako miejsca złożenia jego relikwii.
Równie rozbieżne były daty wspomnień liturgicznych Łazarza. W kalendarzach spotykano je m.in. pod dniem 17 grudnia, 4 maja, 17 czerwca, 16 lub 17 października.
wg. ILG
ZARZĄDZENIA i inne pisma.
Poniżej link do treści "SŁOWA".
TREŚĆ SŁOWA.DO PARAFII NAJŚWIĘTRZEGO SERCA PANA JEZUSA ORAZ PARAFII NAJŚWIĘTRZEJ MARII PANNY WSPOMOŻENIA WIERNYCH :
Poniżej link do treści DEKRETU.
TREŚĆ DEKRETU.Poniżej link do map z budynkami przynależnymi do Paraffi NMP Wspomożenia Wiernych.
Mapa 1.Mapa 2.Bloki na Słoneczna 24 (w budowie).Poniżej link do treści komunikatu.
TREŚĆ KOMUNIKATU.Poniżej link do treści apelu.
TREŚĆ APELU.Poniżej podajemy link do apelu podpisanego przez Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski oraz Arcybiskupa Metropolity Katowickiego z dnia 05.03.2021r.:
TREŚĆ APELU.
W KONTEKŚCIE REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO WS. ABORCJI W POLSCE z dn 02.12.2020r.:
Poniżej link do treści OŚWIADCZENIA Stanisława Gądeckiego Arcybiskupa Metropolity Poznańskiego Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski Wiceprzewodniczącego Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE).
TREŚĆ OSWIADCZENIA.Jeśli jesteś SENIORKĄ lub SENIOREM, ukończyłaś/ukończyłeś 70. rok życia zapoznaj sie z propozycją pomocy.
WIDOK PLAKATU DLA SENIORÓW.
Poniżej link do treści wezwania.
TREŚĆ WEZWANIA.Poniżej link do treści OŚWIADCZENIA Stanisława Gądeckiego Arcybiskupa Metropolity Poznańskiego Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski Wiceprzewodniczącego Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE).
TREŚĆ OSWIADCZENIA.Poniżej link do treści apelu podpisanego przez Członków Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski.
TREŚĆ APELU.Poniżej link do treści listu podpisanego przez Stanislawa Gadeckiego Arcybiskupa Metropolity Poznanskiego Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski Wiceprzewodniczącego Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE).
TREŚĆ KOMUNIKATU.Poniżej podajemy link do treści listu podpisanego przez Przewodniczącego Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski.
TREŚĆ LISTU.